Perzik als rode draad

Het boek vertelt het verhaal van een meisje en later jonge vrouw in een mannenwereld die zelf alles moet ontdekken. Victoria Nash is een bijzondere jonge vrouw die tegen alle vooroordelen ingaat, niet met woorden maar door haar eigen leefwijze. Zij leeft op een perzikboerderij die ze naderhand met wortel en al zal verhuizen naar een andere plaats.
De natuur wordt heel filmisch en pakkend beschreven zodat de beelden zich voor je ogen ontrollen.
Het verhaal van de jonge moeder die haar kindje noodgedwongen afstaat, is zo pakkend geschreven dat het je niet koud laat en zelfs een traan laat opwellen. Bovendien is het een beklijvend verhaal waardoor je het boek niet zomaar kan wegleggen. Je wordt er toch even stil van.
Is de titel aanvankelijk een beetje mysterieus, gaande weg wordt het je duidelijk dat je leven net als een rivier blijft verder stromen en je altijd door moet gaan. Verschillende passages spelen zich ook af bij of in de rivieren:

'Over het pad liep ik tussen de alsem, de wilde bloemen en de wilgen door en bleef dan staan om mijn schoenen uit te trekken en mijn broekspijpen op te rollen. Ik waadde het koude snelstromende water in en ging precies op de plaats staan waar de twee rivieren samenvloeiden om als één stroom verder te gaan. Het gebrul van hun samenkomst verdronk elk ander geluid, waardoor ik niets anders hoorde dan hun oeroude gesprek. Met mijn tenen zocht ik houvast op de gladde stenen onder me, en als ik in de stroom mijn evenwicht had gevonden, deed ik mijn ogen dicht en luisterde ik. Ik weet niet precies wat die heldere rivieren me vertelden, ik weet alleen dat alles wat ze zeiden waar was.'