mag de naam literaire thriller niet hebban

het tweede boek, Tweede Leven, van SJ is een ergernis van begin tot einde. Nimmer heb ik zulk goedkoop keukenmeidengezwets omgezet zien worden in wat een 'literaire thriller' zou moeten zijn.
de hoofdpersoon Julia verleist haar zus Kate, die vermoord wordt gevonden in Parijs. Julia kan zich er niet bij neerleggen dat haar zus is gedood en begint een zogenaamd onderzoek. Ondertussen krijgt ze een verhouding en springen bij de lezer alle seinen, toeters en bellen hoofdstuk na hoofdstuk op rood.
Niet bij onze hoofdpersoon echter, een onaangenaam en dom wezen die in niets dan zichzelf lijkt geinteresseerd. Af en toe voorwendend toch ook zeer veel te houden van haar geadopteerde zoon en haar onhandige man.
Omdat ik me heb voorgenomen het boek uit te lezen ga ik dat ook doen. Maar keer op keer moet ik het boek weg leggen vanwege de ergerniswekkende 'verrassingen' die er worden opgevoerd. Nooit heb ik zo lang over een boek gedaan als deze keer. In alle ergernis heb ik mij dus maar tot Hebban gericht in de hoop anderen dit dieptepunt te kunnenbesparen.