Bewondering

Wat een naar en heftig verhaal. Ik vind het ontzettend dapper dat Noa haar verhaal zo eerlijk en open met de wereld heeft gedeeld. Ze komt op mij over als een heel sterk persoon. Ik vind het vreselijk voor haar wat zij allemaal heeft meegemaakt, en ik kan mij goed voorstellen dat zij wilde sterven, of misschien beter gezegd: dat zij rust wilde. Op deze manier kon zij haar leven niet leven, en ik had haar zoveel beter gegund. Volgens mij was ze een erg lief, mooi en slim persoon. Ik vind dat het boek vlot wegleest, ondanks de zware kost. Ze schrijft fijn, recht voor zijn raap, en wat knap dat ze ondanks alles, nog wel gevoel voor humor had. De gedichten hadden misschien minder gekund, die vind ik wat overdadig, en er staan een paar herhalingen in die ze denk ik niet bedoeld had, maar los daarvan vind ik het een heel goed boek. Ik vind dat ze heel goed duidelijk heeft gemaakt wat zich in haar binnenwereld afspeelde, en hoe zwaar het kan zijn om te leven met psychische ziektes. Het is zeker niet minder erg dan lichamelijke ziektes, en ik denk dat hulpverleners hier veel aan kunnen hebben. Lotgenoten kunnen er veel (h)erkenning in vinden, maar het kan ook triggerend werken. Daar moet je zeker rekening mee houden. Ik heb erg veel bewondering en respect voor Noa. R.I.P.