Vlakke mannen van Raan

In de eerste 45 bladzijdes van De mannen van Raan is te lezen dat Per behoefte heeft aan doolhoven, puzzels en ordening. Maar de schrijfster laat het de lezer lezen en doet er verder niks mee voor mijn gevoel. Het komt niet terug in de gewoontes van Per of in de manier waarop hij de caravan op Texel betreedt (wat eerst een huisje is) of waarop hij kennismaakt met Raan. Daardoor blijft Per vlak en komt hij voor mij niet uit de verf, ook al maakt hij schema's en ziet hij in gedachten de mannen van Raan voor zich en beredeneert hij het een en ander. Maar toch, een karakter met de drang tot oplossen, logica en ordening heeft meer nodig. Gedrag zit ook in de suggestie van zaken die niet duidelijk uitgesproken worden. En daarvoor is de taal van De Jong te duidelijk. Wat op zich zeker een verdienste is: het boek is vlot geschreven en leest moeiteloos weg, maar de onderstroom ontbrak naar mijn smaak te veel. Daarnaast kabbelt het verhaal te lang door in plaats van een opmaat te zijn naar het onverwachte eind.