Rauw verhaal

Theodor Kalb is gek op zijn negen kinderen en ravot dagelijks met hen. ’s Nachts gaat hij op het smokkelpad in de grensstreek bij Aken met zijn kompanen Kletsche Mättes, Krisante Mechel, Schlümpens Öddem en Butzen Peter.

Het is 9 november 1938, de dag voor de Kristallnacht. Theodors vrouw raakt in paniek en brengt alle kinderen naar een nazi-opvoedingsgesticht terwijl Theodor weg is. Die start een turbulente zoektocht naar zijn kinderen; dronken van wraakzucht en te veel alcohol dringt hij het huis van meester Küppers binnen, de schoolmeester van de Ausschussklasse waarin zijn kinderen zaten. Daar wordt hij opgepakt en op transport naar Buchenwald gesteld.

In dat concentratiekamp spelen zich de meest absurde, wrede en waanzinnige taferelen af, die hem langzaam gek maken. Hij gelooft zelfs dat hij koning van Buchenwald is geworden als men hem een koningsmantel omhangt. Hij belandt voor het vuurpeloton. En dat overleeft hij. Maar dan volgt een krankzinnige tocht vol moord en doodslag van een totaal verknipt nazi-slachtoffer: verkleed als oma, met een geroofde kinderwagen en een geroofd kind, iedereen uit de weg ruimend die hem dwarszit, probeert hij de ‘hangende tuinen van Maastricht’ te bereiken, waar hij, zo gelooft hij beslist, zijn kinderen zal treffen op de kermis in de schommels. Maar dat pakt even anders uit…

Het verhaal vond ik verwarrend om te lezen. Dat kan de kracht zijn van een boek. Voor mij werkte het niet. Het is een goed beschreven boek. Waarin je in het hoofd van voornamelijk Theodor zit. En op deze manier sympathie krijgt al doet hij vreselijke dingen. Een rauw verhaal.