Als je te snel oordeelt, weet je niet wat je mist

Ik heb altijd hoge verwachtingen als ik aan een boek van Lucinda Riley begin.
Dit boek begon naar mijn mening niet zo goed en tot ongeveer halfweg vond ik het eigenlijk een beetje een tegenvaller: niet slecht, maar het sprak me lang niet zo aan als de andere boeken die ik van Lucinda Riley al heb gelezen. Maar tijdens de tweede helft begon het pas echt interessant te worden. Uiteindelijk kon ik het zelfs haast niet meer wegleggen en heb ik zelfs een aantal keren met de tranen in mijn ogen gezeten.

Het boek vertelt verschillende verhalen die los staan van elkaar, maar toch op een of andere manier met elkaar verweven zijn.

Als je net als ik in het begin het idee hebt dat het niet zo geweldig is, dan kan ik je alleen maar aanraden om verder te lezen, want het tweede deel maakt het zeker meer dan goed.