vermoeiend

Dit is mijn 15e Scarpetta boek en ik had al gelezen dat dit een mindere was. Ik dacht echter dat het toch wel de moeite waard zou zijn….niet dus! Wat is dat toch met goede thrillerschrijvers dat ze opeens literair gewauwel gaan schrijven. Het lijkt wel alsof ze zich schamen voor hun genre en moeten laten zien dat ze ook mooie volzinnen kunnen schrijven. Karin Slaughter heeft er ook zo’n handje van. Het haalt alle spanning uit het boek en op het eind moet er nog even een plot aangebreid worden dat inderdaad niet te volgen en hoogst onwaarschijnlijk is. Boek 16 laat ik even liggen, ik ga weer genieten van een échte thriller.