Bijzonder origineel maar te filosoferend stroperig.

Normaal als ik in een nieuw boek begin ben ik hongerig. Wil ik iedere vrije minuut verder in het boek. Dat was bij dit boek niet anders, toch heb ik over dit boek een hele tijd gedaan. Eerlijk gezegd ben ik twee keer opnieuw begonnen. Toen ik in 'De zoektocht naar mijn ongelijk' begon was ik hongerig, maar al snel werd het een blokkade voor me. Dit kwam voornamelijk vanwege de filosoferende gedachtegang van hoofdpersoon Jean-Pierre van Dam wat het stroperig maakte. Waardoor ik het boek steeds weglegde. Hoe verder ik in het boek kwam, des te lastiger werd het voor me om door te lezen.

Een ander punt was iets wat me verwarde. Omdat er veel over de ik persoon geschreven werd, las ik steeds in mijn hoofd Erwin Troost en niet Jean-Pierre van Dam. Dit kwam omdat Erwin tijdens zijn boekpresentatie vertelde, dat wat hij zelf mee maakt in zijn leven, gebruikt om te schrijven. Natuurlijk niet alles wat in het boek staat, maar toch wel wat belangrijke punten. Ik wist op een gegeven moment niet meer wat ik er mee aan moest. Toch ben ik door blijven lezen, omdat mijn nieuwsgierigheid te groot was hoe het boek verder verliep.

Dat Erwin een bijzonder boek geschreven heeft geschreven is 100% waar! De originaliteit en schrijfstijl bevielen me bijzonder goed. Maar dit was voor het eerst dat ik een filosoferende roman las en dat viel me niet mee. Het filosoferende gedeelte maakte het voor mij te zwaar. Desondanks heeft het mijn literaire horizon wel verbreed. En ben ik blij dat ik het boek uitgelezen heb! Daarnaast ben en blijf ik nieuwsgierig naar de toekomstige boeken van Erwin Troost!