Verdronken hart is het zevende boek van Lisa Unger dat in Nederland uitkomt. Hoewel de hoofdpersonen redelijk stereotiep genoemd kunnen worden; de verveelde puber, de alcoholist, de vreemdganger, de junk, ze zijn er allemaal, lukt het Unger met gemak deze stereotypen zo’n diepgang te geven dat het verhaal zich voor je ogen afspeelt. Ook de verhaallijn zelf kan eigenlijk niet echt origineel genoemd worden: familie ontmoet elkaar op een eenzaam eiland maar ook daar weet Unger zo’n originele draai aan te geven dat niets is wat het lijkt en dat dit het verhaal uiteindelijk alleen maar spannender maakt waarbij Unger je bovendien ook nog op het puntje van je stoel genageld weet te houden. Omdat Lisa Unger de lezer zo diep in de hoofdpersonen weet te trekken lukt het haar bovendien om niets prijs te geven van de ontknoping. Pas in de laatste alinea’s blijkt hoe de vork in de steel zit en dan nog blijft de lezer licht vertwijfeld achter omdat zwart-wit bij Unger niet zwart-wit blijkt te zijn maar alle tinten daar tussenin vertoont. Met Verdronken Hart bewijst Unger dat ze zich met recht de Koningin van de psychologische thriller mag noemen. Verdronken hart verdient vier sterren. Noblesse oblige dus haar volgende titels moet met gemak de vijf sterren gaan opleveren want schrijven kan mevrouw Unger,voorheen Miscione, als de beste.