Een origineel en prettig leesbaar boek over de midlifecrisis dat het lezen meer dan waard is!

'Hoe ouder je wordt, hoe meer onzichtbaar je wordt', laat de schrijfster Ilse Ceulemans hoofdpersoon Erik denken. Erik is eenenvijftig, wordt langzaam maar zeker aan de kant gezet als eens succesvol journalist van een krant, en denkt terug aan de liefdes van zijn leven. Het is duidelijk, dit kan geen heel vrolijk boek worden, en het gaat ook inderdaad over verlies van jeugd, van liefde en meer. Toch weet de schrijfster met haar heldere en humoristische schrijfstijl het verhaal een zekere luchtigheid te geven, en het op zich niet heel originele thema 'midlifecrisis' een frisse, nieuwe dimensie te geven. Haar Erik is niet de karikatuur van een zeurende 'boomer' geworden, die mokkend in het verleden is blijven hangen toen alles beter was. Nee, Erik is een mens van vlees en bloed, die zich weliswaar steeds meer begint te realiseren dat zijn beste jaren achter zich liggen, maar die zijn best doet om aangehaakt te blijven bij de tijdgeest. Eriks humor, onbarmhartige eerlijkheid, en originele observaties van vaak hele alledaagse situaties, zorgen voor een groeiende genegenheid van de lezer voor zijn personage. De onvoorspelbaarheid over hoe hij om zal gaan met de onvermijdelijke veranderingen in zijn leven, zorgt ondertussen voor een spanning die tot het eind van het boek in stand blijft. Het is zonder meer knap te noemen hoe Ilse Ceulemans de belevingswereld van een middelbare man tot leven weet te brengen, en via die wereld ook diepte heeft weten te geven aan het verdriet en de veerkracht van de twee vrouwen die het belangrijkst zijn voor Erik. Ilse Ceulemans heeft in de Tijdontkenner moeiteloos alle clichés weten te omzeilen waar veel boeken over het thema verlies zo vol mee staan, en een intelligent, grappig, ontroerend en vlot leesbaar boek geschreven dat het verdient om gelezen te worden!