Een ode aan de literatuur

Lolita is het mooiste boek ooit geschreven. Misschien. Ik heb niet alle boeken ter wereld gelezen, maar hij is vast niet zo hoog gewaardeerd door het verhaal. Ik heb het origineel gelezen en dan is het gek als je in je achterhoofd haalt dat de eerste taal van Nabokov geen Engels is. Hoe je zo mooi kunt schrijven in een taal dat niet eens je moedertaal is is verbazingwekkend.

Zelfs de meest mundane dingen worden zo mooi verteld. Maar het grijpende aan dit boek is dat je in de huid kruipt van een pedofiel (tsja ik zal er niet omheen draaien) en zelfs met hem begint te sympathiseren. Dat is wat literatuur met je kan doen. Alles om je heen verdwijnt. Je morele kompas leidt de weg niet meer. Wat de schrijver jouw vertelt wordt je werkelijkheid. Als je dan het boek dichtslaat realiseer je je dat je bent ingepakt door Vladimir Nabokov. Hij heeft een spel met je gespeeld en het is verwarrend.