Lezersrecensie
Literaire recensie van De moord op mijn vader
Journalist van het jaar
Carina Bergfeldt de ster journalist, bij Aftonbladet het grootste dagblad van Zweden, wordt beschouwd als het beginpunt van haar succesvolle carrière. Haar carrière nam een hele ommekeer wanneer ze in 2012 bekroond werd met de Groot Journalist Award, door haar aangrijpende reportage over het bloedbad op het Noorse eiland Utøya: ‘De dag die wij nooit zullen vergeten’. Carina schittert niet alleen op het vlak van journalistiek, maar ook in de schrijverswereld liet ze in 2014 zien dat ze met haar thrillerdebuut: ‘De moord op mijn vader’, het nog steeds in haar had om de mensen van hun stoelen te kunnen blazen.
De journalist van het jaar opende een nieuw hoofdstuk wanneer ze ‘De moord op mijn vader’ publiceerde in 2014. Het was het begin van haar auteurcarrière, maar veel is er voor de journalist niet veranderd, want tegelijkertijd bleef ze in hetzelfde genre. De mysterieuze, waargebeurde en aangrijpende aspecten komen aanbod in de thriller. Carina is in dat gebied natuurlijk geen vreemde, ze toont dat eerder al aan in haar carrière met de verslagen over de Boston Marathon, Gaza en Noord-Korea. Een goede reden alvast om Carina uit te roepen tot Beste Skaraborgare in het jaar 2015. “Met scherpe stilistiek, grote aanwezigheid, een indrukwekkende moed en een ontembare nieuwsgierigheid, schildert ze nieuwsevenementen over de hele wereld.” Zegt de jury. Succes staat alvast op het lijf van Carina Bergfeldt geschreven.
De moord op mijn vader
De moord op Elisabeth Hjort bekomt het middelpunt van het leven van drie vrouwen, Anna Eiler, Ing-Marie Andersson en Julia Almliden. Verslaggevers Ing-Marie en Julia van Västgöta-Nytt krijgen eindelijk de kans om zich te gaan verdiepen in een moordonderzoek, ze komen allebei meer en meer te weten over het leven van Elisabeth wanneer ze het onderzoek in eigen handen gaan nemen. De moord heeft bij rechercheur Anna Eiler een andere invloed, het roept namelijk een aantal onaangename herinneringen op uit haar verleden. Daarom is ze vastberaden om de moord op te lossen en om Elisabeth haar gerechtigheid te geven. Bij de moord op Elisabeth Hjort blijft het althans niet, want op hetzelfde moment wordt de perfecte moord gepland in het dorp Skövde.
De dag des oordeels
Het mysterie begint op het moment wanneer je het boek opent, een man ingewikkeld in huishoudfolie die op een blauw vouwbed ligt. Het boek heeft dus een in medias res begin, doordat het zonder duidelijke inleiding begint en daarna pas Julia, Ing-Marie en Anna worden voorgesteld. De scène is in het ik-perspectief geschreven, wetend dat er drie hoofdpersonages zijn, wordt de zoektocht naar de dader dus direct gestart voor de lezer. Hierdoor heeft Carina ervoor gezorgd dat je direct in het verhaal wordt gezogen en kan je zelf al afleiden dat je aan een thriller begint. Voor mij was dat zeker een pluspunt, omdat ze gebruik heeft gemaakt van een intellectuele spanning. Hierbij weet de lezer minder dan het personage en hebben wij een kennisachterstand. Doordat het begin onduidelijk is, wil de lezer zo snel mogelijk informatie krijgen over Julia, Ing-Marie en Anna. Carina werkt de verwardheid althans snel weg, door een paar puzzelstukjes van de puzzel weg te geven, door met flashbacks te werken doorheen heel het boek, zodat de lezer alsmaar meer en meer te weten komt.
In het midden van het boek denk je dat je eindelijk de knoop hebt doorgehakt, omdat het personage die de moord aan het plannen is de nacht heeft doorgebracht op hotel met haar vriend. “Het was onmogelijk om twee etmalen in New York te verspillen zonder mijn muffinschrift”.(De Moord op mijn vader, 2014) Dus dat wil zeggen dat er al één hoofdpersonage afvalt en er nog maar twee verdachten zijn. Maar uiteindelijk kom je te weten dat alle drie hoofdpersonages op hotel zijn geweest die dag. Het plannen van de moord is telkens in het ik-perspectief geschreven, daardoor is het onmogelijk om te weten wie de verdachte eigenlijk is. Daarom is de ruimte in het verhaal van groot belang, hierbij is er de functionele ruimte toegepast omdat de plaats van de handeling van groot belang is voor het verhaal. “Ing-Marie lag in het hotelbed en luisterde naar de stromende douche.” “Mooie rozen met lange stelen vulden de hotelsuite. Anna Eiler wurmde zich uit zijn armen en uit bed.” “Julia zette de televisie aan en rekte zich uit op haar stoel. Ze zapte langs de zenders tot ze Horatio Caines ernstige gezicht zag.” (De moord op mijn vader, 2014) Carina speelt echt met de ruimtes, het is net een gezelschapsspel dat met de ruimtes meer en meer tips weggeeft aan de lezer.
De verhaalperspectieven maken het boek echt, omdat het personaal perspectief in het algemeen is toegepast. Dan krijg je de afwisseling tussen het ik-perspectief en het auctoriaal perspectief, die twee perspectieven worden steeds op de juiste momenten gebruikt. Het mysterie duikt op telkens het ik-perspectief wordt gebruikt, dus dan wordt het plan voor de perfecte moord beschreven. Wanneer het auctoriaal perspectief wordt gebruikt, wordt je vooral geïnformeerd over bepaalde situaties. Hierbij wordt het leven van de drie hoofdpersonages beschreven over welke inbreng zij hebben bij het onderzoek van Elisabeth. Dat is de associatieve samenhang, het verband tussen de personages en de gebeurtenissen worden berust op associaties.
Het boek heeft een vlotte maar ook wel een zware stijl. Het is vlot, want de schrijfster maakt de lezer nieuwsgierig op de juiste momenten. Als we meer naar het einde van het boek gaan kan het boek een beetje langdradig worden, omdat je nog steeds de moordenaar van Elisabeth Hjort niet hebt gevonden en dan begint het een zware stijl te worden. Je bent dan al veel te weten gekomen over de hoofdpersonages maar je staat eigenlijk nog nergens. Juist op dat moment komt er iets te boven dat de lezer aanzet om tot het einde te blijven lezen, de lezer komt eindelijk te weten wie de moordenaar van Elisabeth Hjort is en het personage die de moord aan het plannen is, wordt eindelijk ontcijferd.
Bonk
Carina Bergfeldt heeft zeker een bedoeling met dit boek, het thema van het boek is niet alleen thriller maar ook mishandeling. Je wordt gechoqueerd door de harde feiten dat in het dagelijkse leven kunnen plaatsvinden. Daarnaast wordt je geïnformeerd over hoe de slachtoffers van mishandeling ermee omgaan.
Tot slot is de informatie die ik erover kreeg echt goed, omdat de manier waarop Carina de situaties heeft beschreven je echt in het leven zoog van het personage zelf. Het is een opbouwend proces, het begint bij wanneer het personage als kind voor de eerste keer ermee geconfronteerd wordt. Het personage hoort een raar gebonk in de badkamer, ze weet dat haar vader haar moeder aan het pijn doen is, maar zij probeert juist te ontcijferen hoe. Daarom gaat ze de volgende dag naar de badkamer en probeert het gebonk na te bootsen. Die scène is me bijgebleven, je krijgt een ander standpunt van hoe een persoon ermee omgaat. Dat is volgens mij het doel dat Carina wilt bereiken, om de andere mensen een ander standpunt te geven op een situatie.
Je krijgt de kans om je te verdiepen in de wereld van iemand die uit is op wraak en haar leven terug in eigen handen wilt krijgen. De moord op mijn vader geeft je die ervaring, dus geef het zeker een kans om eens te lezen.
Bibliografie:
Bergfeldt, C. (2014). De moord op mijn vader. Utrecht: A.W. Bruna Uitgevers.
Carina Bergfeldt de ster journalist, bij Aftonbladet het grootste dagblad van Zweden, wordt beschouwd als het beginpunt van haar succesvolle carrière. Haar carrière nam een hele ommekeer wanneer ze in 2012 bekroond werd met de Groot Journalist Award, door haar aangrijpende reportage over het bloedbad op het Noorse eiland Utøya: ‘De dag die wij nooit zullen vergeten’. Carina schittert niet alleen op het vlak van journalistiek, maar ook in de schrijverswereld liet ze in 2014 zien dat ze met haar thrillerdebuut: ‘De moord op mijn vader’, het nog steeds in haar had om de mensen van hun stoelen te kunnen blazen.
De journalist van het jaar opende een nieuw hoofdstuk wanneer ze ‘De moord op mijn vader’ publiceerde in 2014. Het was het begin van haar auteurcarrière, maar veel is er voor de journalist niet veranderd, want tegelijkertijd bleef ze in hetzelfde genre. De mysterieuze, waargebeurde en aangrijpende aspecten komen aanbod in de thriller. Carina is in dat gebied natuurlijk geen vreemde, ze toont dat eerder al aan in haar carrière met de verslagen over de Boston Marathon, Gaza en Noord-Korea. Een goede reden alvast om Carina uit te roepen tot Beste Skaraborgare in het jaar 2015. “Met scherpe stilistiek, grote aanwezigheid, een indrukwekkende moed en een ontembare nieuwsgierigheid, schildert ze nieuwsevenementen over de hele wereld.” Zegt de jury. Succes staat alvast op het lijf van Carina Bergfeldt geschreven.
De moord op mijn vader
De moord op Elisabeth Hjort bekomt het middelpunt van het leven van drie vrouwen, Anna Eiler, Ing-Marie Andersson en Julia Almliden. Verslaggevers Ing-Marie en Julia van Västgöta-Nytt krijgen eindelijk de kans om zich te gaan verdiepen in een moordonderzoek, ze komen allebei meer en meer te weten over het leven van Elisabeth wanneer ze het onderzoek in eigen handen gaan nemen. De moord heeft bij rechercheur Anna Eiler een andere invloed, het roept namelijk een aantal onaangename herinneringen op uit haar verleden. Daarom is ze vastberaden om de moord op te lossen en om Elisabeth haar gerechtigheid te geven. Bij de moord op Elisabeth Hjort blijft het althans niet, want op hetzelfde moment wordt de perfecte moord gepland in het dorp Skövde.
De dag des oordeels
Het mysterie begint op het moment wanneer je het boek opent, een man ingewikkeld in huishoudfolie die op een blauw vouwbed ligt. Het boek heeft dus een in medias res begin, doordat het zonder duidelijke inleiding begint en daarna pas Julia, Ing-Marie en Anna worden voorgesteld. De scène is in het ik-perspectief geschreven, wetend dat er drie hoofdpersonages zijn, wordt de zoektocht naar de dader dus direct gestart voor de lezer. Hierdoor heeft Carina ervoor gezorgd dat je direct in het verhaal wordt gezogen en kan je zelf al afleiden dat je aan een thriller begint. Voor mij was dat zeker een pluspunt, omdat ze gebruik heeft gemaakt van een intellectuele spanning. Hierbij weet de lezer minder dan het personage en hebben wij een kennisachterstand. Doordat het begin onduidelijk is, wil de lezer zo snel mogelijk informatie krijgen over Julia, Ing-Marie en Anna. Carina werkt de verwardheid althans snel weg, door een paar puzzelstukjes van de puzzel weg te geven, door met flashbacks te werken doorheen heel het boek, zodat de lezer alsmaar meer en meer te weten komt.
In het midden van het boek denk je dat je eindelijk de knoop hebt doorgehakt, omdat het personage die de moord aan het plannen is de nacht heeft doorgebracht op hotel met haar vriend. “Het was onmogelijk om twee etmalen in New York te verspillen zonder mijn muffinschrift”.(De Moord op mijn vader, 2014) Dus dat wil zeggen dat er al één hoofdpersonage afvalt en er nog maar twee verdachten zijn. Maar uiteindelijk kom je te weten dat alle drie hoofdpersonages op hotel zijn geweest die dag. Het plannen van de moord is telkens in het ik-perspectief geschreven, daardoor is het onmogelijk om te weten wie de verdachte eigenlijk is. Daarom is de ruimte in het verhaal van groot belang, hierbij is er de functionele ruimte toegepast omdat de plaats van de handeling van groot belang is voor het verhaal. “Ing-Marie lag in het hotelbed en luisterde naar de stromende douche.” “Mooie rozen met lange stelen vulden de hotelsuite. Anna Eiler wurmde zich uit zijn armen en uit bed.” “Julia zette de televisie aan en rekte zich uit op haar stoel. Ze zapte langs de zenders tot ze Horatio Caines ernstige gezicht zag.” (De moord op mijn vader, 2014) Carina speelt echt met de ruimtes, het is net een gezelschapsspel dat met de ruimtes meer en meer tips weggeeft aan de lezer.
De verhaalperspectieven maken het boek echt, omdat het personaal perspectief in het algemeen is toegepast. Dan krijg je de afwisseling tussen het ik-perspectief en het auctoriaal perspectief, die twee perspectieven worden steeds op de juiste momenten gebruikt. Het mysterie duikt op telkens het ik-perspectief wordt gebruikt, dus dan wordt het plan voor de perfecte moord beschreven. Wanneer het auctoriaal perspectief wordt gebruikt, wordt je vooral geïnformeerd over bepaalde situaties. Hierbij wordt het leven van de drie hoofdpersonages beschreven over welke inbreng zij hebben bij het onderzoek van Elisabeth. Dat is de associatieve samenhang, het verband tussen de personages en de gebeurtenissen worden berust op associaties.
Het boek heeft een vlotte maar ook wel een zware stijl. Het is vlot, want de schrijfster maakt de lezer nieuwsgierig op de juiste momenten. Als we meer naar het einde van het boek gaan kan het boek een beetje langdradig worden, omdat je nog steeds de moordenaar van Elisabeth Hjort niet hebt gevonden en dan begint het een zware stijl te worden. Je bent dan al veel te weten gekomen over de hoofdpersonages maar je staat eigenlijk nog nergens. Juist op dat moment komt er iets te boven dat de lezer aanzet om tot het einde te blijven lezen, de lezer komt eindelijk te weten wie de moordenaar van Elisabeth Hjort is en het personage die de moord aan het plannen is, wordt eindelijk ontcijferd.
Bonk
Carina Bergfeldt heeft zeker een bedoeling met dit boek, het thema van het boek is niet alleen thriller maar ook mishandeling. Je wordt gechoqueerd door de harde feiten dat in het dagelijkse leven kunnen plaatsvinden. Daarnaast wordt je geïnformeerd over hoe de slachtoffers van mishandeling ermee omgaan.
Tot slot is de informatie die ik erover kreeg echt goed, omdat de manier waarop Carina de situaties heeft beschreven je echt in het leven zoog van het personage zelf. Het is een opbouwend proces, het begint bij wanneer het personage als kind voor de eerste keer ermee geconfronteerd wordt. Het personage hoort een raar gebonk in de badkamer, ze weet dat haar vader haar moeder aan het pijn doen is, maar zij probeert juist te ontcijferen hoe. Daarom gaat ze de volgende dag naar de badkamer en probeert het gebonk na te bootsen. Die scène is me bijgebleven, je krijgt een ander standpunt van hoe een persoon ermee omgaat. Dat is volgens mij het doel dat Carina wilt bereiken, om de andere mensen een ander standpunt te geven op een situatie.
Je krijgt de kans om je te verdiepen in de wereld van iemand die uit is op wraak en haar leven terug in eigen handen wilt krijgen. De moord op mijn vader geeft je die ervaring, dus geef het zeker een kans om eens te lezen.
Bibliografie:
Bergfeldt, C. (2014). De moord op mijn vader. Utrecht: A.W. Bruna Uitgevers.
2
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
