Roadtrip Op zoek naar je zelf

'In het Spoor van de Eclips' wordt vergeleken met de boeken van John Green. Dit schept meteen hoge verwachtingen, die Bronagh Curran ook waarmaakt.

Het boek gaat over Natt, een buitenbeentje die al 7 keer van school is verandert. Op zijn nieuwe school probeert hij bevriend te raken met 'populaire', gemene jongens. Hij wordt door hen uitgedaagd een bal te gaan halen bij Pedo Quincy. Na de bizarre ontmoeting blijft Nat terugkeren naar Quincy. Er ontstaat een hechte vriendschap tussen hen. Quincy heeft ALS, en hij wil ontzettend graag de eclipse ooit gezien hebben. Ze besluiten, samen met Celeste als chaffeur, een roadtrip naar de eclipse te maken.

Het boek had geen spetterend begin. De eerste paar hoofdstukken waren een algemene introductie, en voor mij leek het alsof de auteur medelijden voor een gepeste jongen probeerde op te wekken. Toch snap ik dat ze hiervoor gekozen heeft, omdat het het inzicht in de karakterontwikkeling groter maakt.

Het boek zit vol ontzettend grappig passages en gesprekken tussen de hoofdpersonen. Ik heb vaak hardop moeten lachen. Ook zit er een mooie boodschap in dit boek. Je moet mensen een kans geven en niet meteen beoordelen op hun uiterlijk. Natuurlijk gebeurt dat vaak en zelfs niet altijd expres, maar het is belangrijk mensen beter te leren kennen voordat je een oordeel over ze uitspreekt. Curran weet dit op een bijzondere manier over te brengen. Ook zijn de vriendschappen die langzaam worden opgebouwd erg vernieuwend. Een jongen met een wat oudere man, en een buitenbeentje met een populair meisje.

Dit boek vond ik veel overeenstemmen met het boek Paper Towns van John Green; een gezellige roadtrip met bijzondere mensen, opzoek naar een wonder. Een leuk boek om te lezen om even te ontsnappen uit de werkelijkheid, niet te heftig maar wees bereid om soms een traantje weg te moeten pinken.