Verdrietig maar ook mooi verhaal!

Een weeffout in onze sterren van John Green. ⭐⭐⭐⭐ Mooi, verdrietig maar ook realistisch geschreven. Zo moet het voelen als jongere/volwassene om niet oud te kunnen/mogen worden. Je leven wordt verlengd door nieuwe medicatie, maar tegelijkertijd wordt het op 'on hold' gezet. De 16-jarige Hazel Grace heeft kanker. Uitzaaiïngen in haar longen waardoor ze veroordeeld is tot het gebruik van zuurstof. Haar moeder vindt dat ze depressief is. Logisch dat is een bijwerking van kanker vindt men. Maar depressiviteit is een bijwerking van doodgaan vindt Hazel zelf. Uiteindelijk gaat ze naar een Praatgroep voor jongeren met kanker, waar ze de mooie, leuke maar vooral 'lekkere' Augustus leert kennen. Dan onstaat er een relatie tussen hen. Die leest als een epos. Je voelt de liefde maar ook het verdriet. Een echte aanrader!