Soms wat 'unheimisch'!

Saturnusplein 3 van Josha Zwaan. ⭐⭐⭐ Dit boek heb ik gelezen met vlagen van afschuw en verbijstering. Ik voelde me er niet altijd prettig bij. Het verhaal gaat over Lies, die na haar opleiding tot lerares, geen werk kan vinden. Uiteindelijk besluit ze, in 1934, om als kinderjuf in dienst te gaan van een rijke Joodse familie. Zelf is ze ook Joods, maar al jaren niet meer praktiserend. Ze wordt verliefd op Daniël, de oudste zoon van de familie. Hij ook op haar en uiteindelijk trouwen ze en worden ze gelukkig. Tenminste dat is wat het had moeten zijn. De tijd met Daniël maakte Lies inderdaad gelukkig, maar Daniël is een actief aanhanger van de communistische partij. Zij steunt hem waar ze kan. De ideologie van de partij en het Joods-zijn maken de oorlog gevaarlijk voor het jonge gezin. Inmiddels hebben ze een zoon Peter. Daniël wil zijn gezin beschermen en besluit om op papier te scheiden van Lies. Stiekem blijven ze elkaar zien en dan wordt ook Koos geboren. Uiteindelijk wordt Daniël verraden en gefusilleerd. Hoe moet Lies dit verlies te boven komen? Ze loopt groot gevaar en ze moet samen met Peter onderduiken. Koos wordt onder gebracht bij een pleeggezin. Na anderhalf jaar is de oorlog voorbij en probeert ze samen met haar zoons weer een leven op te bouwen. Maar hoe moet dat als je met je rug naar de toekomst leeft? Ondanks de soms wat 'unheimische' gevoelens toch een fijne schrijfstijl!