Na zijn eerste boek De geur van sterfelijkheid te hebben gelezen, was ik blij verrast door de aangename schrijfstijl, vlotte plot en snelle wendingen. Bovendien speelt verhaal zich af in een kleine gemeenschap, waar als het ware je buurman je ergste nachtmerrie kan zijn.
Ook Het laatste zwijgen heeft bij tijd en wijle deze eigenschappen. Vooral sterk is het beklemmende gevoel dat je krijgt doordat het verhaal zich afspeelt op een eiland dat door noodweer tijdelijk niet bereikbaar is. Het gevaar dreigt opeens uit iedere hoek te komen.
Jammer genoeg is het middengedeelte niet erg spannend, wat gelukkig deels goedgemaakt wordt door een sterke ontknoping.