Debuutbundel leest aangenaam maar biedt geen schokkende thematische inzichten

Uit het voorwoord van Maarten Luikhovens debuutbundel blijkt dat hij met zijn verhalen iets wil zeggen over de wereld om hem heen. Kijkend naar de thematiek en de verteltechnieken concludeer ik dat hij vooral iets zegt over de menselijke natuur in het algemeen en over de aard van manipulatieve spelers op het wereldtoneel in het bijzonder. Vernieuwend is dat niet. Wat ik daarnaast mis is het dilemma. Fictie leent zich goed voor de gewetensvragen van het leven, omdat het op allerlei manieren ruimte biedt aan ambiguïteit. Hoe gaan we om met zaken die twee kanten hebben, waar sta je als 'goed' niet zo 'goed' blijkt te zijn als je dacht of graag wil geloven?
Los van het wel of minder goed slagen van de bedoeling van de auteur, zijn de verhalen in deze bundel in het algemeen aangenaam lezen. Een minpunt voor mij is het ietwat samengeraapte geheel. De hele productie van de schrijver over een aantal jaren is hier bij elkaar gepropt, waardoor sterke en minder sterke verhalen elkaar afwisselen. Een wat kritischer selectie en samenhang zou ik zelf meer hebben gewaardeerd. Maar wie juist graag kortere en langere verhalen in verschillende subgenres door elkaar leest, en geïnteresseerd is in de thematiek, zou wel eens heel tevreden met deze bundel kunnen zijn.

Lees mijn uitgebreide bespreking van de bundel op https://www.hebban.nl/blogs/wat-de-diplomatenblik-ons-brengt