Hoe vermoord ik mijn familie

Engelse thrillerdebutant had beter gewoon journalist kunnen blijven
[Recensie] Er zijn verschillende dingen die de aandacht kunnen trekken bij het kiezen van een boek. Mensen letten onder andere op de omslag, flaptekst, titel, auteur, recensies, etc. De titel van dit boek: Hoe vermoord ik mijn familie? trekt meteen je aandacht. Als je dan de flaptekst leest, lees je dat Grace meerdere mensen hebt vermoord, maar in de gevangenis zit voor een moord die ze niet heeft gepleegd. Dit klinkt veelbelovend voor een thriller.

Bella Mackie werkt als freelancejournalist voor verschillende Britste kranten en tijdschriften zoals The Guardian, Vice, Vogue en GQ. Hoe vermoord ik mijn familie? is haar fictiedebuut. Het verhaal gaat over Grace. Grace is een jonge vrouw die haar vader en de rest van zijn familie niet kent. Haar vader had geen interesse om haar te leren kennen. Dat stak bij Grace, zeker omdat het om een miljonairsfamilie gaat en zij en haar moeder alle eindjes bij elkaar moesten knopen.

Zinnen zo lang als alinea’s
Bij een thriller verwacht je een schrijfstijl waarbij je aandacht continue getrokken wordt. Dat is bij Hoe vermoord ik mijn familie helaas niet het geval. Bella Mackie maakt gebruik van zinnen zo lang als alinea’s. Hierdoor kan het gebeuren dat je als lezer de draad kwijtraakt en steeds opnieuw moet beginnen. Er worden zoveel details gegeven die weinig te maken hebben met het plot, dat je als lezer snel je aandacht verliest.

Nooit dreigt er gevaar
Door de langdradige schrijfstijl kun je dit boek nauwelijks een thriller noemen. Het is op geen enkel moment echt spannend. Nooit dreigt er gevaar, waardoor je als lezer niet het gevoel hebt dat er iets mis zal gaan. Alles gaat heel erg op zijn beloop.

Dit maakt Hoe vermoord ik mijn familie? saai. De flaptekst schept de verwachting dat de moorden die gepleegd zijn beschreven worden. Dit is ook het geval, maar alle informatie eromheen is overbodig. Zo wordt er bij elke gebeurtenis terug geblikt op haar jeugd en op eerdere ervaringen. Ook krijg je veel informatie over personages die verder niet een rol hebben in het verhaal. Al de beslissingen die Grace neemt krijgen te veel uitleg.

Grace pleegt veel verschillende moorden. Tijdens de moorden is er weinig contact tussen haar en de slachtoffers. De slachtoffers hebben niets door tot het te laat is. Alles gaat bij Gracie ook erg makkelijk. Ze wordt nooit bijna betrapt. Doordat het zo simpel geschreven wordt, komen de gruwelijke daden niet tot zijn recht.

—

Voor het eerst gepubliceerd op Bazarow