Als er niets meer over is dan hersenschimmen…

Het begint met warrigheid. Een vergeten portemonnee, kippenkluifjes die aanbranden en de mist in het hoofd van Francis, die ervoor zorgt dat haar gedachten langzaam steeds minder toegankelijk zijn. In ‘Welke dag is het vandaag?’ laat Rina Stam op een mooie en doordringende manier zien wat dementie met iemand doet. Het ongeloof. Dit overkomt mij toch niet? Wat moeten ze wel niet van me denken?

Je kruipt in het hoofd van Francis en maakt alles van heel dichtbij mee, waardoor je de emoties heel goed voelt. Het is een werkelijke nachtmerrie en de onmacht is groot. Steeds meer afhankelijk worden. Familieleden willen je helpen, maar toegeven aan het feit dat je die hulp nodig hebt, is ook een vorm van erkenning dat het echt niet goed met je gaat. De worsteling wordt steeds groter. De mist trekt op. Betekenisloze zinnen en onbegrepen emoties benadrukken steeds meer de fracties van wie Francis ooit was.

In het tweede deel van het boek volg je Stella, de dochter van Francis. Zij beschrijft wat Francis niet meer bewust meemaakt en laat de pijn van de andere kant zien.

Op dit moment zit mijn eigen moeder in een vergevorderd stadium. Echte gespreken hebben we niet meer. Er is nog een lichte mate van herkenning als ik haar bezoek, maar altijd ga ik weg met een leeg gevoel vanbinnen. Het doet verschrikkelijk veel pijn om iemand op deze manier langzaam te verliezen en dat laat Rina in dit boek heel mooi zien.

Dit boek is een aanrader. Net zoals Hersenschimmen van Bernlef is dit een boek wat iedereen zou moeten lezen.