Mam raakt kwijt

Mam raakt kwijt

De auteur van dit mooie boekje volg ik al een hele tijd op facebook.
Vorige week besloot ik het boekje aan te schaffen.
De foto op de voorkant riep vertedering bij mij op. Een oude dame die een popje vasthoud alsof het haar kindje is.
Ik begon te lezen en las zoveel herkenning vanuit mijn functie als verzorgende maar ook als naaste.
Bij het lezen voelde ik die onmacht die ik bij mijn vader heb gevoeld en die onmacht ik zie ook bij naasten die hun dierbare naar het verpleeghuis moeten brengen.
Die vreselijke beslissing als je je vader of moeder ‘weg moet doen’ zo voelde het voor mij.
Als lezende voelde ik het rouwproces van die vreselijke ziekte die Ria meneer Alzheimer noemt.
Ook verscheen er vaak een glimlach op mijn gezicht omdat ik de onsamenhangende gesprekken zo herken.
Al vele jaren mag ik zorgen voor mensen die lijden aan dementie.
Prachtig werk met een lach en een traan net als in dit mooie boekje.
De kracht van het boek is dat het korte verhalen zijn die makkelijk te lezen zijn.
Geen moeilijke taal dus voor iedereen toegankelijk.
‘Mam raakt kwijt’ is de juiste titel voor het boek want de persoon die mensen waren voordat meneer Alzheimer hen te pakken kreeg gaat langzaam weg en je raakt ze kwijt.
Bij mijn vader dacht ik heel vaak ‘Waar ben je toch?’
Het boek is echt een aanrader voor mensen die in de zorg werken maar zeker voor naasten van mensen die lijden aan dementie.
Bedankt Ria voor dit mooi eerbetoon aan jouw moeder.