Op een goede manier worden de herinneringen uitgewerkt tot de basis van het boek. Je hebt dan ook niet het idee dat je met flashbacks of iets dergelijks te maken hebt. Nee, je maakt juist mee wat de herinnering is.
Hierdoor blijft het boek boeien van begin tot einde. Dit einde is tot op zekere hoogte een anti-climax.
De schrijfstijl van Reichs is altijd interessant en nodigt tot het eind toe uit om te blijven lezen.