Dit tweede boek van Meg Gardiner dat ik heb gelezen heeft me nog meer geboeid dan het eerste. Ik hou wel van die lekkere wegleesthrillers. Dit boek had inderdaad meer diepgang dan het eerste dosier met Jo Beckett en dat maakt dat ik graag uitkijk naar nummer 3. Als ze zo doorgaat wordt het met het boek beter.
Hoe het is om geen nieuw geheugen aan te maken wordt pijnlijk duidelijk als je de hoofdpersoon volgt. Zijn uiteindelijke beslissing is dan ook goed voor te stellen. Dit ondanks dat het een ander slot aan het verhaal geeft dan verwacht. En dat zijn ook wel de sterke punten. Er zijn telkens andere wendingen die het verhaal interessant houden.
Het liefdeselement vind ikzelf geen probleem. Dit moet in de komende boeken zijn beslag krijgen en kan dan een beter ondersteunend element worden.
Toch een heerlijk boek om te lezen.