Handel. Handel veranderd nooit

“War. War never changes.” Met die woorden begint ieder deel van de Fallout serie van computerspellen. Fallout presenteert een America die cultureel in de jaren 1950 is blijven hangen en uiteindelijk vernietigd is door een kernoorlog. Het is een wereld waarin de mensheid met horten en stoten een nieuwe samenleving probeert op te bouwen omringt door vreemde (en vaak vijandige) gemuteerde wezens. Een wereld waar Americana en de wonderen van een retro-toekomstwereld de restanten het verloren verleden vormen. Een wereld die met een knipoog kijkt naar het zelfbeeld van de Amerikaanse samenleving.

Waarom begin ik over een computerspel terwijl ik een werk van twee gerenommeerde Nederlandse genre-schrijvers? Omdat de wereld die zij in deze novelle presenteren het beste beschreven kan worden als een Nederlands antwoord op Fallout. Het vervangt het idealbeeld van het America van de jaren 1950 met het ideaalbeeld van het Nederlandse handelsverleden en relatie met water en de kernoorlog met klimaatverandering. Maar het idee is in principe hetzelfde. Een bizarre en satirische post-apocalyptische wereld die met een knipoog kijkt naar het zelfbeeld van een samenleving.

Toen ik dit doorkreeg ben ik gaan genieten van de wereld die gepresenteerd werd. Dat lijkt dan ook het doel te zijn van de novelle, de lezer rondleiden in de wereld. Dat gaat ten koste van het verhaal. Het verhaal volgt Joachim Benali die met zijn familie een gigantisch ijsblok vervoeren over de vlakte van de drooggevallen Noordzee. Tijdens deze velen jaren durende reis krijg Joachim te maken met een moordmysterie, een verboden liefde, de kannibalistische mutanten en meer. Dat is nog al wat voor een novelle van 46 pagina’s. Het verhaal wordt door de korte lengte zeer versnipperd verteld. Te vaak kiezen de auteurs ervoor om zeer vertellend te werk bij het presenteren van de locaties die worden aangedaan. Dit heeft als eindresultaat dat de personages niet goed uitgewerkt worden, de spanning ontbreekt en het verhaal uiteindelijk weinig voldoening geeft.

Dat is zonde want de wereld smaakt zeer zeker naar meer. Ik hoop dan ook dan ook dat Jaap Boekenstein en Tais Teng ons meer van deze wereld laten zien en er volwaardige verhalen in gaan vertellen.

EDIT: Blijkbaar zijn de schrijvers van dit verhaal van mening dat hun wereld niet satirisch is maar hard SF. Dat betekend dat alles wat ik interessant vind aan de wereld die neergezet wordt incidenteel is en niet bewust. Dus ik kan niet anders dan mijn beoordeling in negatieve zin bijstellen.