Jong, verfrissend, spannend, je krijgt niets voor niets in het leven

Mus is een young adult boek geschreven vanuit de optiek van de tiener. Het leest heerlijk vlot weg en het taalgebruik is heel verfrissend. Het boek gaat over een meisje die er o.a. moeite mee heeft dat haar moeder een nieuwe vriend krijgt, de vervelendste leraar van school nog wel. Mus vertelt haar verhaal en komt er op een pijnlijke manier achter dat je niets voor niets krijgt in het leven. Het verhaal is heel herkenbaar voor pubers die in zo’n soortgelijke situatie zitten, dus ik zou dit zeker een aanrader voor ze vinden. Eindelijk een boek die hun begrijpt zonder zwaar op de hand te zijn. Maar ook voor volwassen die wat meer van de belevingswereld van de puber wilt begrijpen is dit ook een heel fijn boek. De schrijver Kristof Desmet weet op een zeer rake manier te schrijven zonder dat de problematiek die aangekaart wordt zwaar op de hand ligt.

Het boek begint met een proloog waarin we kennismaken met de hoofdpersoon Mus, die eigenlijk Merel heet maar dat zelf een kei truttige naam vindt, die naar een leefgroep moet. Ze heeft hier een vooroordeel over, maar dat blijkt niet overeen te komen met de werkelijkheid. Omdat Mus met problemen kampt en zich moeilijk hierover uit laat, wordt er voorgesteld om alles van zich af te schrijven. Wat volgt is het eigenlijke boek, het verhaal van Mus vanuit haar optiek en haar belevingswereld geschreven. Gaandeweg leren we Mus kennen en ook de reden waarom ze naar de leefgroep moet. Het eindigt met een epiloog, waarin Mus klaar is met haar boekwerk en verder kan gaan met het leven van alledag waarvan ze nu weet dat er niet alleen voor staat.

In aanvang verwacht je een gewoon leesboek in romanstijl, maar niets is minder waar. De cover geeft aan dat het om een meisje met problemen gaat, wat ook zeker zo is. De proloog zet je aan het denken, wat heeft Mus uitgespookt zodat ze naar de leefgroep moet? Je wordt nieuwsgierig naar het verhaal en na haar verhaal beland je weer in het heden. Vind dit een hele sterke opbouw. Heel sterk vind ik dat ondanks de zware problematiek het een heel "luchtig" boek is gebleven, mede ook door de af en toe rake puberopmerkingen die gewoon grappig zijn. Luchtig op die manier dat het boek heel vlot weg leest, geen ingewikkelde diepgravende zinnen. Het is zeker een andere schrijfstijl dan dat ik gewend ben en ben daardoor aardig positief verrast. De schrijver zelf kende ik nog niet, dus ben er open-minded ingestapt, maar het is het zeker waard om ook zijn andere boek “Scherven” te lezen.