Spannend en sympathiek

The Silence start met een groep wetenschappers die een groot grottencomplex in Moldavië opent en een tot dan toe onbekende soort vrij laat in de wereld. De dieren kunnen vliegen en lijken wat op vleermuizen, maar worden in de volksmond “wespen” genoemd door de manier waarop ze zich gedragen en aanvallen. Al snel verspreiden deze dieren zich over de wereld en worden er veel mensen gedood. De dieren kunnen niet zien en maken dus gebruik van geluid om hun prooi te vinden.

Het boek is volledig geschreven vanuit het gezichtspunt van de dove viertienjarige Ally en haar vader Hugh. Zij verlaten na de beelden die ze op televisie en het internet zien hun huis om op zoek te gaan naar een stillere plek om zo te overleven.

Omdat je het verhaal leest vanuit hun gezichtspunt is er veel onduidelijk en niet bekend. Het boek gaat dan ook vooral over de mensen en hoe zij om gaan met de situatie. Het zijn heel sympathieke karakters en ik wilde echt weten hoe het met hen verder ging. Het verhaal leest makkelijk weg. Er zitten echt wel wat gaten in het verhaal en wat onlogische keuzes, maar al met al heb ik me echt vermaakt met dit boek.

Ik heb het boek in het Engels geluisterd en is goed voorgelezen. Je kon echt verschil horen tussen de hoofstukken van Ally en Hugh zonder dat het voelde als onnatuurlijke stemmetjes.

Als laatste wel de tip dat het boek een volledig open einde heeft, dus als je daar niet van houdt zou ik er niet aan beginnen.