Veel details buiten het normale referentiekater

De in Londen residerende Brit Nigel McCrery had een lange carrière bij de politie. Daarna werd hij scenarioschrijver voor televiesieseries in opdracht van de BBC. En daarna vond hij het tijd om boeken te gaan schrijven. Hij leverde blijkbaar zulk goed werk af dat zijn boeken met Sam Ryan in de hoofdrol aan de basis lagen van weer een nieuwe TV-serie: het zeer succesvolle Silent witness. Het volledig op zichtzelf staande De Earl Grey-moorden is ondertussen al zijn tiende boek.
Als de politie volop bezig is met het onderzoek naar een verkeersongeval stuiten ze op een half begraven lijk. Inspecteur Mark Lasplie, die al een tijdje op non-actief staat wegens ziekte, wordt erbij gehaald omdat zijn naam, na het invoeren van de kenmerken van de menselijke resten, uit de computer kwam. Het slachtoffer wordt vrij snel geïdentificeerd en de verbazing is groot als blijkt dat de persoon niet als vermist staat opgegeven. Het moeizaam verlopende onderzoek, dat bij momenten zelfs wordt tegengewerkt, leidt naar een moordenaar die de identiteit van haar eenzame slachoffers overneemt.
Dat Nigel McCrery geen grijze muis is, maar een creatieveling met een rijke fantasie, bewijst hij door een oud, bijna pensioengerechtigd, vrouwtje te transformeren in een medogenloze en egocentrische seriemoordenaar, die geheel bij het personage passend, gebruikt maakt van een zacht wapen, namelijk plantengif, om haar slachtoffer het leven te benemen. Ook de wijze waarop het eerste lijk ontdekt wordt, getuigt van een geest die buiten de doordeweekse referentiekaders denkt. Het hele verhaal door kom je zulke kleine details tegen die ervoor zorgen dat dit werk net iets verschilt van alle anderen, waardoor het plezierig lezen is.
De auteur slaagt er dan ook makkelijk in om van zijn personages, die op een kleine uitzondering na allen doodnormale mensen zijn met hun probleempjes en onhebbelijkheden, bijzonder geloofwaardig te laten overkomen.
Maar soms wordt er toch iets te veel doorgedramd. Vooral de bij tijd en wijle te lang uitgesponnen beschrijvingen en mijmeringen halen de vaart uit het verhaal en leiden de aandacht van de lezer weg af van de verhaallijnen, die best goed uitgewerkt zijn.
Met De Earl Grey-moorden heb je best enkele aagename uurtjes spannend leesplezier, maar het boek mist toch nog wat om tot de echte toppers gerekend te worden. Een score tussen drie en vier sterren zou de reële waarde van het boek beter weergeven, maar het wordt hier naar onder afgerond, omdat vier volledige sterren net te hoog gegrepen is.