Een meer dan degelijk werkstuk

Om duidelijk verschil te maken tussen enerzijds haar literaire thrillers en haar roman Tegenlicht die ze onder haar eigen naam uitbrengt, en anderzijds het hardere werk, riep Esther Verhoef het pseudoniem Escober in het leven, waarachter ze zich samen met haar man Berry verschuilt. Vijf jaar hebben we moeten wachten op nieuw werk van dit Nederlandse koppel, maar nu ligt Overkill eindelijk in de winkel. In dit boek maken ze gebruik van hetzelfde basisingrediënt als in hun eersteling Chaos, namelijk de psychologie van beschadigde mannen. 

Deze keer draait alles rond een gewezen commando wiens referentiekader veranderde door zijn deelname aan internationale militaire zendingen en vredesmissies, en die daardoor moeite heeft om in het rijtje te lopen, zoals de maatschappij van ieder van ons verwacht. Een jeugdvriend biedt hem een uitlaatklep aan, maar die doet op de lange termijn meer kwaad dan goed, waardoor de man helemaal alleen komt te staan, alle normbesef hem verlaat en hij terugvalt op de aangeboren, en in het leger aangescherpte primaire basisbehoefte: overleven ten koste van alles en iedereen. Daaromheen creëerde Escober een bij momenten rauw verhaal dat in wezen een aanklacht is tegen de straffeloosheid van het huidige rechtssysteem.

De rauwheid van de inhoud staat in fel contrast met het gemak waarmee het boek kan gelezen worden. Korte woorden, korte zinnen en al even korte hoofdstukken zorgen voor vaart. De bladzijden schuiven zo vlotjes door van rechts naar links dat er ondanks de gruwelijke feiten een gevoel van oppervlakkigheid ontstaat. De evenwichtsoefening tussen pakkende lectuur die impact heeft en bij de lezer blijft hangen en het schaafwerk om een zo perfect mogelijk leesbaar verhaal af te leveren is moeilijk en niet helemaal gelukt. Vergelijk het maar met een vrijpartij waarbij teveel glijmiddel gebruikt werd: je voelt er niets meer van.

In plaats van te kiezen voor de klassieke opzet van een hoofdpersonage, gaat Escober deze keer voor een triumviraat van mannen: een opportunist, een familieman en workaholic. Deze drie stemmen zorgen voor ruim voldoende variatie in het boek dat met Overkill een toepasselijke titel meekreeg.
Plotgewijs leverde het auteurspaar zeer goed werk, want ondanks het feit dat er wat personages de dood ingejaagd worden, wordt het verhaal geloofwaardig verteld en voelt het nergens geforceerd aan. Zo is het pad naar de ontknoping geplaveid met ruim voldoende wendingen om de lezer op tijd en stond even te laten schrikken en eindigt dit verhaal op de, volgens ondergetekende, enige juiste manier.

Zoals te verwachten was van Esther Verhoef, en bij uitbreiding dus ook Escober, is Overkill een meer dan degelijk werkstuk geworden. Liefhebbers van Chaos zullen zich zeker kunnen vinden in dit boek, want het sluit er niet alleen thematisch nauw bij aan, het straalt ook dezelfde sfeer uit.