Realistisch

Als beginnend en onbekend auteur is het blijkbaar steeds moeilijker om aan de bak te komen in de boekenwereld. Daarom lijkt het erop dat steeds meer auteurs eerst naam proberen te maken als scenarist vooraleer ze een boek op de markt brengen. Na Raymond Khoury en David Wolfstencroft is Marshall Karp de derde in de rij waarvan recentelijk een debuut, in Nederlandstalige vertaling, op de markt verscheen.

Na de moord op een pedofiel in het pretpark waar hij werkte, maken we kennis met Michael ‘Mike’ Lomax en Terry Biggs, een speurdersduo van de LAPD. Nog voor ze goed en wel een spoor hebben gevonden, wordt een acteur vermoord die in films speelt die door datzelfde pretpark geproduceerd worden. Nu is het duidelijk dat iemand serieus de pest heeft aan Familyland. Maar in welke hoek moet de dader gezocht worden? Mogelijkheden genoeg, maar op het eerste zicht lijk niemand fanatiek genoeg om achter deze aanslagen schuil te gaan.

In het begin is het even wennen want na een aantal boeken waarvan de bladzijden sneller gelezen zijn dan een mens ze kan omslaan, is in werk niet vooruit te komen. Of lijkt het alleen maar zo, omdat de grote bladzijden goed gevuld zijn, en er zo goed als geen lege pagina’s tussen zitten. Wat ook de reden moge zijn, Fatale attractie is al zijn facetten een boeiend boek dat zich moeilijk laat wegleggen.
Het begint al bij de hoofdpersonages die, in tegenstelling tot de meeste speurdersduo’s, op gelijke voet samenwerken: ze zijn beide pientere knapen, goed op elkaar ingespeeld en ze durven de taken te verdelen. Het is een verademing om eens geen clichématige typering “slimmerik-dommerik” of “leider-slaafje” voorgeschoteld te krijgen. En niet alleen dat, maar ook de achtergrond van beide heren werd met veel oog voor detail overdacht beschreven Zelfs de kleinere rollen zijn met veel zin voor realisme uitgewerkt tot uiterst geloofwaardige karakters. Wat wel als een minpunt ervaren werd, is dat vrijwel elk personage, hoe klein zijn of haar rol ook is, bij naam genoemd wordt. Het ware beter geweest iets zuiniger rond te strooien met de eigennamen.

Natuurlijk heeft deze enorme aandacht voor de personages zijn invloed op de spanningsboog, maar wat er verloren gaat aan spanning wordt ruimschoots goedgemaakt door de levensechte sfeer in het boek. Over het geheel genomen worden spanning en uitwerking zeer goed gedoseerd en besprenkeld met wat humor. En zelfs die humor draagt bij aan de geloofwaardigheid, want het is algemeen bekend dat de leden van het politieapparaat humor gebruiken om hun greep op de realiteit niet te verliezen.

Wat het plot betreft is de auteur erin geslaagd een geloofwaardig verhaal te vertellen, en het tegelijkertijd boeiend te houden voor de lezer. Enig puntje van kritiek is dat hij al vroeg, te vroeg misschien, een tip van de sluier oplicht van diegene die er achter de moorden zit. Maar gelukkig heeft hij naar het einde toe nog een kleine verrassing, zodat de lezer toch met een voldaan gevoel het boek kan dichtslaan.

Zoals eerder aangehaald, is Marshall Karp niet de eerste scenarist die zich waagt aan een spannend boek, maar hij levert - van diegenen die ik tot nu toe mocht lezen – wel het meest volwassen en evenwichtige werk af. Fatale attractie is een meer dan verdienstelijk debuut. Ondertussen wordt er al volop aan een tweede avontuur met Lomax en Biggs in de hoofdrol gewerkt.