Had er meer van verwacht

Voordat dit boek werd uitgegeven mocht ik al proeflezen van Anbo/Anthos uitgevers. Mijn dank hiervoor.

Dit genre spreekt me enorm aan en de verwachting was dan ook hoog gestemd. Mijn interesse was gelijk gewekt: nabestaanden voorwerpen teruggeven van familieleden die in de oorlog hebben geleefd.

Helaas kwam ik maar niet echt in het verhaal en heb ik dan ook lang over dit boek gedaan om het uit te lezen.
Het is me dan ook niet gelukt om voor de verschijningsdata een recensie te geven.

De schrijfstijl deed me denken aan het boek: Het Hooge Nest van Roxanne van Iperen. Ook dat boek was hem helaas niet voor mij.

Het is deels soort van informatief/verslagevend verteld en te weinig in romanvorm. Dit laatste heeft nou net mijn voorkeur.

Pluspunt vond ik wel dat je 1 wordt met de hoofdpersoon Irène. Maar de zoektocht naar de nabestaanden van de voorwerpen en de vele personages maakten het er niet makkelijker op om het te volgen. Alleen op het einde, ik zat op circa 84%, wist de schrijfster me te raken waarbij het gedrag van bepaalde mensen verklaard kon worden voor sommige personages en waarbij bepaalde mensen met elkaar herenigd werden.