De bijzonder kinderen van mevrouw Peregrine is met recht een bijzonder verhaal te noemen

Een mysterieus eiland. Een verlaten weeshuis. Een vreemde verzameling bizarre foto's. Als kind had Jacob een speciale band met zijn grootvader, die hem bizarre verhalen vertelde over zijn jeugd en die een collectie vreemde foto's van bijzondere kinderen bezat. Na het tragische verlies van zijn grootvader reist de zestienjarige Jacob naar een afgelegen eiland in Wales, waar hij de ruïnes ontdekt van een verlaten tehuis voor kinderen. Wanneer Jacob de verlaten kamers van het tehuis ontdekt, blijkt dat de kinderen van het tehuis meer dan alleen bijzonder waren. Misschien waren ze wel gevaarlijk. Misschien was er een goede reden om hen geïsoleerd op het eiland te laten wonen. En misschien zijn ze nog steeds in leven... 

Als jonge jongen gelooft Jacob de verhalen van zijn grootvader, maar naarmate hij ouder wordt ziet hij ze als fantasieverhalen. Dat verandert op de dag dat hij ziet hoe zijn grootvader wordt omgebracht. In de weken voor zijn overlijden heeft zijn opa het over monsters die hem gevonden hebben, waardoor iedereen denkt dat hij dement aan het worden is. Maar Jacob zijn leven staat geheel op zijn kop als hij bij de plaats delict een monster ziet staan.

Zijn ouders sturen hem per direct naar een psycholoog en uiteindelijk blijkt dat Jacob dingen ziet die er niet zijn door een acute stressreactie. Jacob gaat hier deels in mee, maar deels ook niet. Dat komt mede door de laatste woorden die zijn grootvader zei en ondanks dat hij niet weet wat hij daarmee bedoelde gaat Jacob op ontdekkingsreis. Al snel beseft hij dat hij naar een bepaald eiland moet, want daar zal hij mevrouw Peregrine vinden.

Zijn ouders sputteren in eerste instantie tegen, maar volgens zijn psycholoog zou het juist goed voor hem zijn. Hij zal daar ontdekken dat het verhaal van zijn opa een fantasieverhaal is als metafoor voor wat hij echt heeft meegemaakt, maar waar hij niet over kan praten. In eerste instantie is de reis een ontgoocheling. Het tehuis is alleen nog maar een geraamte en er lijkt op het eerste oog niets te vinden. Toch zoekt Jacob door en op een dag vindt hij allerlei foto's van de kinderen. De één is nog vreemder dan de ander en ze lijken het verhaal van opa te ondersteunen. En dan ineens gebeurt er iets wat Jacob's leven compleet op zijn kop zet. Hij wordt gedwongen om een bepaalde keuze te maken die zijn leven voorgoed zal veranderen.

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine is met recht een bijzonder verhaal te noemen. Fantasy, actie, moed en vriendschap wisselen elkaar in rap tempo af waardoor het verhaal uitgelezen moet worden. Bestaan de kinderen echt of was het allemaal fantasie van zijn opa? En wat als de kinderen echt zijn? Iemand die onzichtbaar is, een jongen die bestaat uit bijen, een meisje dat kan zweven; hoe kan het dat – als ze echt zijn – deze kinderen bestaan en niemand ervan weet?

Wat het verhaal een extra diepe laag geeft is dat niemand Jacob gelooft. Zelf twijfelt hij ook aan wat hij gezien heeft. Hierdoor ga je nadenken over de mensen die beweren zoiets meegemaakt te hebben. Was dat wel een waanbeeld of kan het echt voorkomen? Als lezer zit je op het puntje van je stoel omdat je moet weten wat Jacob op het eiland gaat vinden. Maar hij vindt er meer dan een geraamte van een weeshuis en oude foto's, hij vindt zichzelf. 

Het eerste wat opvalt is de prachtige vormgeving van het boek. Maar wat De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine pas echt bijzonder maakt zijn de ondersteunende foto's die bij het verhaal zitten van de kinderen zelf. Hierdoor is het een origineel en uniek geheel geworden. Wat mij betreft één van de beste verhalen die ik ooit gelezen heb en daarom zou ik het aan iedereen aan willen raden.

Meer informatie over dit bijzondere boek? Klik dan op onderstaande link:
http://www.mevrouwperegrine.com/