Interessant, maar zeker niet voor iedereen

Ook ik ben een van de gelukkigen die was uitgekozen voor de hebban YA leesclub voor het boek Vlam. Ik had me opgegeven omdat ik erg van young-adults houd en verwachte dat dit boek anders zou zijn dan de meeste. De cover is mysterieus en ook de achterkant van het boek geeft weinig weg over de inhoud. Voor mij moet een boek wel erg slecht zijn wil ik er geen plezier aan beleven en het had al een paar goede recensies dus ik dacht: “waarom niet?”

Het verhaal speelt zich af in Chimeria (een niet-bestaand communistisch eiland) en gaat over twee families: de Duses en de Trons. Dux Tron is de leider/dictator van Chimeria en zijn jongste dochter heet Roxane. Roxane is achttien jaar oud en studeert kunstgeschiedenis aan de universiteit. Daar ontmoet ze Christian Duse. Christian speelt samen met zijn broer, zus, zusje en beste vriend in een band: Datura. Roxane hoort hen toevallig spelen en is meteen verkocht. Ze zorgt ervoor dat Datura bekend wordt in Chimeria en Christian en zijn familie worden steeds verder gezogen in een wereld vol leugens en verraad. Daarnaast wordt Roxane ook nog verliefd op Christian. De Duses zijn, zoals de meeste Chimerianen, tegen de Trons maar zal dat door deze verliefdheid veranderen? En is het niet tijd voor een revolutie?

De samenvatting hier boven geeft weer hoe ik het boek heb gelezen. Alleen moet ik erbij zeggen dat andere mensen iets totaal anders zouden schrijven. Er gebeurt veel in dit boek en iedereen zal andere dingen opvallen en belangrijk vinden. Voor mij was de relatie tussen Christian en Roxane het interessants en ik had ook verwacht (na het lezen van de flaptekst) dat dat het hoofdthema zou zijn. Jammer genoeg voor mij is dat niet het geval. Het verhaal speelt zich af in de jaren 1986 en 2012. In 1986 is Roxane achttien en wordt er beschreven wie Datura is en wat hun rol zal zijn. In 2012 is Roxane 42 jaar en is Chimeria, en dus ook haar leven, compleet veranderd. In het begin vond ik de stukken uit 2012 helemaal niet interessant: de gebeurtenissen volgen elkaar erg snel op en ik begreep totaal niet wat er aan de hand was. Daarnaast begon ik een grote afkeer te krijgen voor Roxane wat meestal niet zo fijn is bij een hoofdpersoon.

Na ongeveer 175 pagina’s leek de inleiding eindelijk voorbij was en dat de actie kon beginnen. Na deze veel te lange inleiding werd het ook daadwerkelijk interessant. Tenminste, de stukken over 2012. In het begin waren er te veel onbeantwoorde vragen maar langzaamaan werd alles duidelijker en voelde het als een interessante puzzel. De stukken over 1986 daarentegen werden een sleur: er gebeurde amper iets en wat er gebeurde werd steeds raarder en soms zelfs onrealistisch.

Dan nog iets over de personages. Ze zijn allemaal perfect uitgedacht en de verschillende karakters zorgen ervoor dat het boek een betere structuur krijgt en dat je je beter kan inleven. Ook voel je steeds meer sympathie voor Roxane Tron die ik, en waarschijnlijk meer mensen, in het begin juist heel erg verachtten.

Tja, om dit boek een cijfer te geven vind ik niet makkelijk. Het boek kent veel ups en downs: het begint behoorlijk slecht, het middenstuk is deels goed, deels slecht en het einde is naar mijn mening weer fenomenaal. Het slot laat namelijk die paar vragen open waar je al 494 pagina’s nieuwsgierig naar bent. Het tweede boek ga ik dus zeker lezen want ik móét gewoon weten hoe deze puzzel ooit gaat kloppen. Verder denk ik ook dat dit boek zeker niet voor iedereen is, het is namelijk lastig en het leest zeker niet snel weg. Ik geef dit boek 3 sterren en op een schaal van tien zou het een 7,0 zijn.

En nog een laatste ding: bij dit boek hoort de single “Home” van Myriam West. Ik vind het een heerlijk nummer en het past perfect bij dit boek. Verder vind ik het fantastisch dat een songtekst uit een boek ook echt wordt uitgevoerd. Leuk bedacht Floortje!