Met je hoofd in de Italiaanse bergen

Wat een geweldig boek! Al bij het zien van de cover zat ik meteen met mijn hoofd in de bergen en vanaf de eerste bladzijden was ik op vakantie in Italië. Ik wilde niet meer terug. Met een warme kop thee heb ik het boek in twee dagen uitgelezen, heerlijk weggekropen op de bank. Vanaf het moment dat Eva, de hoofdpersoon, aankomt in de berghut, was ik helemaal hooked en wilde ik weten wat er verder zou gaan gebeuren.

De andere personages zijn zo goed uitgewerkt, vooral het dochtertje van de norse huteigenaar. Haar dwarrelende karakter groeide echt voor mij en de band die er tussen haar en Eva ontstaat is hartverwarmend. Maar ook de gesloten eigenaar van de berghut, de vader van het meisje, is een herkenbaar figuur. Het verlies van zijn verdwenen vrouw draagt hij als een zware last op zijn hart en de hele omgeving wordt erdoor gekleurd. Het liefst zou je even je armen om hem heen willen slaan, zo voel je zijn pijn en eenzaamheid.

De manier waarop Josine de bergen beschrijft, straalt haar liefde voor het berglandschap uit. Je kunt de omgeving bijna ruiken en het voelt alsof je zelf daar bent. Deze beschrijvingen maken de angsten die de personages moeten overwinnen nog intenser, het is alsof je zelf die uitdagingen aangaat. Dus, haal je wandelschoenen maar uit de kast, want na het lezen van dit boek wil je de natuur weer in!

De andere klimmers in het verhaal brengen een fijne dynamiek. Elk van hen heeft een eigen, authentieke persoonlijkheid: de aantrekkelijke Jasper, de levendige Maaike, en de grappenmaker Lodi. Ik heb veel gelachen om hun onderlinge interacties en het was ook zo leuk om hun verschillende 'talen' en stijlen van communiceren te zien. Het maakte me zelfs nieuwsgierig om weer te kijken waar ik vrijwilligerswerk kan doen voor een vakantie!

Het diepere mysterie ontvouwt zich prachtig, op een spannende en menselijke manier. De kracht van community en verbinding komt zo duidelijk naar voren. De fictieve berghut en het dorpje kunnen zo echt bestaan; alles klopt en sluit mooi aan. Ook de ontroerende beschrijving van de berghut en de impact van angst en verdriet op een gezin zijn heel diepgaand. Het is alsof je beetje bij beetje een verborgen wond ontdekt.

Eva, de hoofdpersoon, voelt als een vriendin, iemand die je al heel lang kent. Het verhaal leest vlot en houdt je geboeid. Het was heerlijk om twee dagen lang met mijn hoofd in de bergen te zijn en indirect zelfs mijn eigen angst voor hoogtes een beetje te overwinnen.

Kortom, ik kan Monte di Neve iedereen aanraden die houdt van mooie, meeslepende verhalen met diepgang, avontuur, en een liefde voor de natuur. Het heeft alles: humor, emotie, en een mysterie dat je niet wilt missen!