Lezersrecensie
Het voelt als een 7-delige tv-series!
Ik had het geluk om een boekenruil te doen met Steven Clarysse, die vorig jaar Herfst in Palermo uitbracht. Een paar dagen na ons contact ontving ik een zorgvuldig verpakt pakketje, waaruit een prachtig boek met een oranje kaft tevoorschijn kwam, samen met een lieve en aanmoedigende boodschap van de auteur zelf.
Diezelfde avond begon ik te lezen, en al na de eerste hoofdstukken was ik nieuwsgierig naar de richting die het verhaal zou opgaan. Ik kan nu al zonder spoilers verklappen: Steven weet je op je tenen te houden en speelt meesterlijk met je verwachtingen. Er zijn genoeg verrassende wendingen die hij vasthoudt tot aan de laatste bladzijde.
Het verhaal volgt de vierentwintigjarige Elena, die als kind werd geadopteerd en nu wanhopig op zoek is naar antwoorden. Gewapend met een oud koffertje en een vergeeld dagboek reist ze naar Sicilië, vastbesloten het geheim van haar overleden moeder te ontrafelen. Wat volgt is een avontuur waarin ze zich al snel in gevaarlijke situaties bevindt die haar leven in de waagschaal stellen. Herfst in Palermo, het debuut van Steven Clarysse, neemt je mee op een betoverende reis door het prachtige Sicilië, maar ook door het geheimzinnige en verborgen Sicilië dat zich achter de schermen afspeelt.
De personages in het boek voelen authentiek en menselijk. De lieve adoptievader Cees, de charmante Siciliaan Matteo, de vluchteling Amina en haar broer Ameer – ieder van hen biedt een inkijkje in verschillende culturen en levens, met hun eigen vragen en worstelingen. Het einde is prachtig en poëtisch afgesloten, wat de emotionele reis van het boek versterkt.
De zachte schrijfstijl/stem van Steven Clarysse is bijzonder prettig, vooral gezien de wrede gebeurtenissen die zich afspelen in het verhaal. Zijn manier van vertellen zorgt ervoor dat je telkens weer verder wilt lezen.
Het gebruik van de verschillende perspectieven van de personages in het tweede deel van het boek maakt het verhaal nog dieper en geeft inzicht in hoe een heel systeem van families en hun onderlinge reacties elkaar beïnvloedt.
Toen ik Herfst in Palermo uit had, moest ik even een aantal keer goed ademhalen. Het voelde meer alsof ik net een zevendelige tv-serie had gekeken, eentje waarin romantiek, wraak en verzoening je blijven prikkelen.
"Wat zou je doen als ik er niet meer ben, lieveling?" De kleine Elena draaide zich om en maakte een brilletje met haar handen. "Dan ga ik je zoeken, mama. Mijn hele leven!"
Niet alleen was het boek ontzettend vermakelijk om te lezen, het roept ook vele vragen op over het schrijfproces van Steven. Welke research heeft hij gedaan voor dit verhaal? Hoe heeft hij de personages tot leven gebracht? Is er iets in het verhaal gebaseerd op zijn eigen ervaringen? En hoe kwam hij op het idee om dit boek te schrijven?
Dankjewel, Steven, voor het delen van je schrijftalent en voor deze inspirerende boekenruil!
———
Scoor nu jouw exemplaar en blok je agenda vrij voor de avond: veel lees plezier.
https://palmslag.nl/boeken/herfst-palermo
Diezelfde avond begon ik te lezen, en al na de eerste hoofdstukken was ik nieuwsgierig naar de richting die het verhaal zou opgaan. Ik kan nu al zonder spoilers verklappen: Steven weet je op je tenen te houden en speelt meesterlijk met je verwachtingen. Er zijn genoeg verrassende wendingen die hij vasthoudt tot aan de laatste bladzijde.
Het verhaal volgt de vierentwintigjarige Elena, die als kind werd geadopteerd en nu wanhopig op zoek is naar antwoorden. Gewapend met een oud koffertje en een vergeeld dagboek reist ze naar Sicilië, vastbesloten het geheim van haar overleden moeder te ontrafelen. Wat volgt is een avontuur waarin ze zich al snel in gevaarlijke situaties bevindt die haar leven in de waagschaal stellen. Herfst in Palermo, het debuut van Steven Clarysse, neemt je mee op een betoverende reis door het prachtige Sicilië, maar ook door het geheimzinnige en verborgen Sicilië dat zich achter de schermen afspeelt.
De personages in het boek voelen authentiek en menselijk. De lieve adoptievader Cees, de charmante Siciliaan Matteo, de vluchteling Amina en haar broer Ameer – ieder van hen biedt een inkijkje in verschillende culturen en levens, met hun eigen vragen en worstelingen. Het einde is prachtig en poëtisch afgesloten, wat de emotionele reis van het boek versterkt.
De zachte schrijfstijl/stem van Steven Clarysse is bijzonder prettig, vooral gezien de wrede gebeurtenissen die zich afspelen in het verhaal. Zijn manier van vertellen zorgt ervoor dat je telkens weer verder wilt lezen.
Het gebruik van de verschillende perspectieven van de personages in het tweede deel van het boek maakt het verhaal nog dieper en geeft inzicht in hoe een heel systeem van families en hun onderlinge reacties elkaar beïnvloedt.
Toen ik Herfst in Palermo uit had, moest ik even een aantal keer goed ademhalen. Het voelde meer alsof ik net een zevendelige tv-serie had gekeken, eentje waarin romantiek, wraak en verzoening je blijven prikkelen.
"Wat zou je doen als ik er niet meer ben, lieveling?" De kleine Elena draaide zich om en maakte een brilletje met haar handen. "Dan ga ik je zoeken, mama. Mijn hele leven!"
Niet alleen was het boek ontzettend vermakelijk om te lezen, het roept ook vele vragen op over het schrijfproces van Steven. Welke research heeft hij gedaan voor dit verhaal? Hoe heeft hij de personages tot leven gebracht? Is er iets in het verhaal gebaseerd op zijn eigen ervaringen? En hoe kwam hij op het idee om dit boek te schrijven?
Dankjewel, Steven, voor het delen van je schrijftalent en voor deze inspirerende boekenruil!
———
Scoor nu jouw exemplaar en blok je agenda vrij voor de avond: veel lees plezier.
https://palmslag.nl/boeken/herfst-palermo
1
Reageer op deze recensie
