Zeer matig

Zelden was een beschrijving op de achterkant minder op haar plaats. "... weigert de gevangene echter ook maar één woord te zeggen." Grip heeft hem binnen de kortste keren aan de praat. "Blijken mijlenver van elkaar af te staan." Welnee, de CIA-man is de havik. "Steeds ingrijpender beslissingen nemen." Huh? Grip dient slechts zijn eigenbelang. "Geen woord teveel" - nou, ik heb hele stukken overgeslagen. Hoe het 'team' elkaar gevonden heeft, de biografie van Grip - het had gemakkelijk ingekort kunnen worden. Het enige dat klopt is "geen van beiden is wie hij zegt te zijn". Wat betreft Grip weten we dat al voordat het spel, dwz. de ondervraging begint. Wie Friedman is lezen we in de allerlaatste regel en het is allerminst een verrassing.
Het idee erachter is origineel (daarom twee sterren), maar de schrijver doet er maar weinig mee. Psychologie - het woord betekent wetenschap van de menselijke geest - komt er niet bij kijken. Dat kan ook niet, want de karakters komen nergens van de grond.
Twee keer lezen is overbodig. Lees blz. 40 en het laatste hoofdstuk; daarmee is de hele plot kristalhelder. Nogal triest voor een boek van bijna 350 blz.