Recensie Het waanzinnige van sneeuw

Het verhaal begint met de ziekenhuisopname van Remy. Gebroken rug na een nachtelijke vechtpartij. Hoe dat zover gekomen is en wie daar schuldig aan is wordt verder in het verhaal duidelijk.

Na de zelfgekozen dood van zijn zus Estee (lees eerst “Het Boek Estee” van Alex Boogers) weet Remy even niet meer wat hij moet doen. Wat hij wel weet is dat hij vechtkunstenaar wil worden. Hij gaat naar een taekwondo school om de kunst te leren. Maar dan valt zijn oog op Nadia, de zus van Said, een thaibokser, die hij ziet op een vechtgala in de stad.

Remy sluit zich aan bij Said’s club en komt in de wereld van het thaiboksen terecht. Hij krijgt ‘iets’ met Nadia (wat niemand mag weten) en doet mee met de andere sportschool jongens op hun nachtelijke schop en vechtpartijen.

De kracht van Boogers is zijn taalgebruik. Remy is kwaad op zijn zus, zeg maar woedend. En die woede voel je door het hele boek. Maar Remy is ook een romanticus, een stylist, een zachtaardige jongen die zijn verdriet opkropt en eruit slaat, schreeuwt en vloekt. En die balans maakt deze roman zo bijzonder aangrijpend.

Het verhaal ontroert, maakt blij en boos en is gewoon weergaloos geschreven. Weer een aanrader van Alex Boogers.