Tijdens een rustige vakantie heb ik dit boek herlezen. Het versterkt mijn overtuiging dat De naam van de roos als start mag gezien worden voor een hype die rond de historische thriller werd gecreëerd. Kerkelijk, religieus fanatisme vormt de basis een meeslepend verhaal. Monaldi en Sorti, J. Sack, J. Sierra, D. Brown... ze vissen allemaal in dit vijvertje. De één fundeert zijn oeuvre al wat dieper dan de andere. Maar hoe waardevol hun creaties ook zijn, geen enkel haalt de hoogte die U. Eco bereikt met zijn "roos". Hij schept een reëel tijdsbeeld met niet alleen een strijd tussen wereldlijke en kerkelijke machten, maar ook tekent Eco de intramurale intriges binnen de religieuze orden. Zijn personages zijn tot op het bot uitgewerkt. Hun morfologische beschrijving, de psychologie en de overtuiging waardoor ze gedreven worden, voeren ons mee. De climax wordt op een dermate wijze opgebouwd, dat zelfs bij een derde lezing van dit boek de spanning je nog beklijft.
Dit boek blijft voor mij een meesterwerk.