Het boek ‘ik denk dat het voorbij moet zijn’ van Iain Reid is een meeslepend en spannend literair kunstwerk

Iain Reid (1980) is de auteur van twee bekroonde non-fictiewerken, One Bird's Choice en The Truth About Luck. Het laatste werd benoemd tot Globe and Mail's Best Book of 2013. Reids werk verscheen in onder andere The New Yorker, The Globe and Mail en The National Post. In 2015 ontving hij de RBC Taylor Emerging Writer Award. ‘Ik denk dat het voorbij moet zijn’ is zijn debuutroman. Het gaat over een jong stel dat in de auto op weg is naar de schoonouders van het hoofdpersonage. Haar naam komen we tijdens het lezen van het boek niet te weten. Gedurende het hele verhaal wordt ze telkens gebeld door haar eigen nummer, iemand laat een vreemd bericht achter op haar voicemail. Op de weg naar de boerderij van haar schoonouders komen we enkele dingen te weten over het leven van het hoofdpersonage. Hiervoor gebruikt de auteur flashbacks. Het bezoek bij haar schoonouders verloopt mysterieus en niet erg vlot. Na het etentje vertrekken ze terug richting de stad, het hoofdpersonage zit met een naar gevoel. Op de terugweg zal het verhaal in zekere zin ontploffen. Allerlei vreemde gebeurtenissen zullen plaatsvinden. Tijdens het lezen wordt je geconfronteerd met vele filosofische vragen, gesteld door zowel het hoofdpersonage als haar vriend Jake. Hierdoor moest ik vaak enkele zinnen terug opnieuw lezen vooraleer ik ze begreep.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een vrouwelijk persoon, maar haar naam wordt niet genoemd tijdens het lezen. Omdat het verhaal zo meeslepend en spannend is is dit ook niet storend tijdens het lezen. Dit boek is geen doorsnee thriller, het duurde dan ook even vooraleer ik me er volledig aan kon geven. Het verhaal is soms ingewikkeld, te ingewikkeld. Na het lezen van deze roman zal het je nog wel enkele dagen bezig houden. Het roept vragen op over persoonlijkheid en identiteit. ‘Hoe goed ken ik de mensen waarvan ik hou? Hoe goed ken ik mezelf überhaupt?’ deze twee vragen kwamen in me op nadat ik de laatste pagina omsloeg. De term ‘rillingen over je rug’ is op Ik denk dat het voorbij moet zijn zeker van toepassing. Tijdens het lezen was ik zelfs niet op mijn gemak in mijn eigen huis.

'Je moet blijven lezen.' The New York Times

‘Ik denk dat het voorbij moet zijn’ is een mysterieuze, meeslepende en spannende thriller. Het duurde wel even vooraleer ik volledig in het verhaal zat. De filosofische vragen en boodschappen die verwerkt zijn in het boek geven in mijn opzicht zeker een meerwaarde aan dit boek. Het is anders als alle andere thrillers, het is gewaagd. Ik snap dat sommige mensen er niet veel aan zullen vinden, maar voor mij is dit een literair kunstwerk. Het lezen van dit boek zal je de dagen nadien nog steeds achtervolgen. Tijdens het lezen werd ik volledig in het verhaal gezogen. Het leek wel alsof ik als een engeltje boven het jonge koppel zweefde en op die manier het verhaal kon volgen. Er welk telkens een goede beschrijving gegeven van de omgeving waarin de personages zich bevonden. Het einde van het boek zal je volledig in de war brengen. Ikzelf heb dat einde drie keer opnieuw gelezen en ik weet nog steeds niet of ik het volledig heb begrepen. Maar dat hoeft ook niet, je kan er je eigen interpretatie aan geven. Ook tijdens het lezen moest ik enkele zinnen opnieuw bekijken omdat er een diepere betekenis achter schuilde. Het is een boek dat je doet nadenken, een echte aanrader voor wie van een uitdaging houdt.