Een boek om van te genieten

Jowi ligt in coma in het ziekenhuis. Hij viel van een brug...of sprong hij? Wat is er gebeurd?
In korte hoofdstukken vertelt Jowi zelf over die avond van 22 maart. De rest van het verhaal wordt ingevuld door zijn moeder, zijn vrienden en andere mensen.
Evelien de Vlieger tovert met woorden prachtige zinnen tevoorschijn.
'Het was de beste kus ooit, in heel mijn leven en in het leven van al wie ooit gekust had en al wie het ooit nog zou doen, onze tenen kusten mee, door onze schoenen heen, onze bekkens, onze schouderbladen, onze handpalmen en het wit van onze ogen.'

'Sommigen zouden die theorie te kort door de bocht vinden maar ik hield  niet van wijde bochten.'

'Als teleurstellingen zich ophopen, klonteren ze als visseneitjes aaneen tot een tros die je niet meer verstouwd krijgt.'

Een verhaal om langzaam te lezen, om te proeven. En wellicht nogmaals te herlezen....