Van m'n sokkel

Waaw! Wat een boek, wat een boek! Ik heb gedurende het lezen vaak nagedacht over hoe ik een gepaste review kan schrijven over dit fenomenale boek, maar iedere poging het te doen zou niet gerechtigd zijn omdat de woorden die ik ervoor zou gebruiken verre van toereikend zouden zijn om in een omschrijving van dit werk het/er enigszins eer aan te doen.
Godverdomme, Geert. Godverdomme, jongen toch! U hebt geschreven en geschreven en dat voelt een mens; een mens voelt dat wat u voelde toen u schreef wat u geschreven hebt! Van begin tot einde bevond ik me in een permanente staat van bewondering/verwondering. Het surreële begin die de suggestie wekt dat dit een ongelooflijk absurd verhaal beloofd te zijn. Telkenmale ik mezelf onderdompelde in de bladzijden van dit ongelooflijke verhaal - want een boek is het niet, of toch zo heeft u het gezegd - begeef ik me voorbij de spreekwoordelijke poort der verdwazing, niet dat het verhaal me verdwaasd maar telkens ik het boek wegleg blijf ik verdwaasd achter. Een boeiend aspect is het verweven zijn van fictie en non-fictie of is het de verwording van fictie die eigenlijk feitelijk non fictie is? Het weg en weer schipperen tussen puur informatief en speculatief en educatief en ongebreideld entertainment. Ophitsende seksscènes die me vaak hebben doen palen. Een passie voor kunst en architectuur en geschiedenis en de combinatie ervan zit in de pagina's gebrand, zo leert een mens nog eens wat! Tot het in detail treden van gebruikelijkheden op een psychiatrische inrichting alsof de schrijver er zelf gefrequenteerd heeft.
Voor mij hét beste boek dat ik tot nu toe las, en de garantie dat ik het nogmaals zal lezen is er!