Recensie Aangeschoten wild

Ik lees Le Carre graag omdat zijn werk nooit vrijblijvend is. Hij is kritisch en actueel en dat maakt dat zijn werk een zekere urgentie heeft. In dit boek neemt hij de samenwerking tussen de verschillende veiligheids- en inlichtingendiensten van diverse landen (de VS, Engeland en Duitsland) onder de loep en vooral hun onderlinge competitie. De strijd tegen het terrorisme is volgens Le Carre ook een gevecht om macht en eer waarbij weinig middelen wordt geschuwd en vertrouwen een broos begrip is. We volgen drie hoofdpersonen, een asielzoeker, zijn advocate en een bankier, in een verhaal dat nauwelijks na te vertellen is en naar mijn smaak nodeloos ingewikkeld is gemaakt. Het vergt enig doorzettingsvermogen om de verhaallijnen te begrijpen en de diverse motieven uit elkaar te houden. Uiteindelijk gaat het meer om de nationale en internationale belangen dan om deze hoofdpersonen. De strijd tegen het terrorisme neemt soms absurde vormen aan en is niet meer dan een onderling spel, lijkt Le Carre te willen zeggen. En daar slaagt hij behoorlijk in. Dat maakt het uiteindelijk tot een beklemmend boek omdat het naar ik vrees niet heel ver van de realiteit afligt. Dat is een beangstigende gedachte.