Matig deel in een goede reeks

Nicci en French hebben een nieuw boek geschreven in de achtdelige Frieda Klein-reeks. Nicci en French hebben al vijftien thrillers geschreven, waaronder een heel aantal bestsellers. Na Blauwe maandag, Dinsdag is voorbij, Wachten op woensdag en Donderdagskinderen is er nu Denken aan vrijdag uitgekomen. De eerdere delen van deze reeks heb ik met veel plezier gelezen, mijn verwachtingen voor dit boek waren dan ook hoog.

De boeken in de Frieda Klein-reeks kenmerken zich door het genre thriller gecombineerd met psychologische diepgang. De boeken zijn als reeks te lezen, maar zijn ook los van elkaar goed te lezen.

Frieda Klein is van beroep psychotherapeute en een bijzondere vrouw. Ze woont als alleenstaande vrouw in Londen en het boek speelt zich in de tegenwoordige tijd af. Ze heeft een gevarieerde vriendengroep, met uiteenlopende achtergronden, werkzaamheden en gezinssamenstellingen.
Sterk aan het boek vind ik de losjes getekende/geschetste plattegrond aan het begin van het boek, wat het voor de lezer gemakkelijk maakt om de gebeurtenissen te plaatsen op de plekken waar zij zich afspelen. Ook krijg je door de plattegrond wat inzicht in de afstanden tussen de verschillende locaties.

Het boek begint met de ontdekking die het vijfjarige meisje Kitty doet vanuit een boot op de Theems. Ze heeft namelijk een "wallevis" gezien vlak bij de boot. De "wallevis" blijkt geen walvis, maar het lichaam van een man.

Hij draagt een ziekenhuisbandje met de naam van Frieda Klein, zij wordt naar het mortuarium gevraagd om het lichaam te identificeren. Het blijkt Alexander Holland te zijn door iedereen Sandy genoemd. Frieda heeft een tijd een relatie gehad met Sandy. Omdat zijn keel is doorgesneden wordt er gedacht aan moord. De politie stelt een groot onderzoek in naar de dader(s) van de moord. Waarbij Frieda zelf ook een belangrijke verdachte blijkt te zijn. In de loop van het boek wordt het motief van Frieda uitgebreid onderzocht en zoekt Frieda op haar beurt ook naar de moordenaar. Ze heeft hierbij de hulp van anderen nodig. Wie zijn de mensen die Frieda vertrouwen en op wie kan Frida vertrouwen.

Het verhaal komt naar mijn idee erg traag op gang, er gebeurt niet zo veel en dat wat er gebeurt wordt uitgebreid vertelt. Pas de laatste honderd bladzijden, krijgt het boek me te pakken en raak ik in het verhaal. Mogelijk hebben ze in dit boek teveel terug gegrepen naar wat in de eerdere delen al aan bod is gekomen.

Wanneer het vervolg uitkomt in de Frieda Klein-reeks, dan zal ik dat zeker lezen. Ik hoop dat het dan weer de spanning zal hebben van de voorgaande delen, want die vond ik beter dan 'Denken aan vrijdag'.