boek met een boodschap

 Debuut van Darcie Chan die dit boek maar in eigen beheer heeft uitgegeven omdat geen enkele uitgeverij geinteresseerd was en zie zomaar een succes.

Het verhaal laat zich het beste omschrijven als een mysterieuze roman welke gedeeltelijk in het heden en gedeeltelijk in het verleden is geschreven. Het verleden laat zien wie Mary vroeger was, haar ontmoeting met echtgenoot Patrick en de daaropvolgende verandering in het gedrag van Patrick. Het heden leert ons de inwoners van het plattelandsstadje Mill River kennen, politieman en weduwnaar Kyle en zijn dochter, lerares Claudia, dorpsgek Daisy, onstuimige jonge politie agent Leroy en de dorpspastoor O Brien die de schakel met Mary vormt. Mary leidt aan een zeer heftige vorm van angststoornis waardoor ze na het overlijden van Patrick een teruggetrokken leven leidt in het grote huis op de heuvel waar ze haar dagen doorbrengt met kijken naar de dagelijkse beslommeringen in het dorp vanachter de grote ramen van het huis. Haar enige gezelschap en vriend is pastoor Michael O Brien en haar siamese kat.

Kern van het verhaal is dat de mensen uit het dorp haar niet kennen en haar daarom vreemd vinden maar dat zij al die jaren wel voor hen heeft gezorgd en op haar eigen wijze haar vriendschap en liefde heeft gegeven. Als Mary overlijdt worden haar goede daden bekend gemaakt door pastoor O Brien en worden veel mensen blij verrast.

Het verhaal is nergens spannend te noemen en het feit dat Mary zo eenzaam haar leven slijt is eigenlijk niet voor te stellen en daardoor soms ietsje over de top. Het boek heeft mij niet helemaal in zijn greep gekregen zoals ik dat bij anderen soms las. De boodschap die Darcie Chan wil uitdragen is wel goed neergezet namelijk dat je ondanks je eigen beslommeringen altijd oog moet houden voor elkaar en niet te snel moet oordelen over een ander.