Deprimerend en duister maar geen thriller

De cover is wat nietszeggend en spreekt niet direct aan. De titel van het boek die dondert op je af. Vaag is het verkeer te zien op de achtergrond met wat regendruppels. Niets wat er enorm uitspringt. Wat wel goed bij het boek past is dat de cover een mistroostige dag weerspiegelt, ietwat depressief en duister.

Het verhaal gaat over Emily Brown, die tegenwoordig door het leven gaat als Catherine Brown. Er is Emily iets verschrikkelijks gebeurd. Het is niet helemaal duidelijk wat dat nou is ze kan er nauwelijks aan terugdenken, zo pijnlijk is het. Het lijkt er op dat haar man niet meer van haar hield en dat dit reden genoeg was om haar man en zoontje achter te laten. Dit lijkt vreemd maar mensen hebben om gekkere redenen hun gezin verlaten.
Catherine begint aan een heel nieuw leven, al is het wel een leven waarin ze nog regelmatig verdrietig terugdenkt aan vroeger. Ze blikt dan terug op het leven dat ze had met haar man Ben en haar zoontje. Ondanks dat ze hen enorm mist kan ze niet terug naar haar Ben en Charlie.
Soms blikt ze nog verder terug naar herinneringen aan haar tweelingzusje Caroline. Caroline was geen gewenste baby en dit heeft zijn sporen op haar achtergelaten.
Catherine denkt hier dus weleens over na terwijl ze haar nieuwe leventje probeert op te bouwen. Ze wil niet gevonden worden door haar ex-man, ze is immers niet voor niets bij hem weggegaan. Emily heeft haar vertrek goed voorbereid en neemt je mee op haar reis door Londen.

Catherine is iemand die misschien wel een héél belabberde keuze heeft gemaakt door bij haar gezin weg te gaan. Doordat niet helemaal duidelijk is waarom ze dit gedaan heeft probeer je er toch maar een open blik op te houden. Bij tijd en wijle maakt ze nog meer afschuwelijk slechte keuzes, die open blik houd je dan wat moeilijker vol. In de verleden tijd, waar ze nog Emily was, daar was ze veel zachtmoediger.
Angel is Catherine’s huisgenoot en vriendin. Angel leest als een prettig persoon ondanks haar overduidelijke tekortkomingen. Angel heeft veel meegemaakt en houdt er een wat bijzondere levenswijze op na. Ze heeft een zachtaardig karakter en ontfermt zich over Catherine, die dit ook hard nodig heeft.
Ben is een stabiele, verlegen man. Catherine blijft maar terugdenken aan al die mooie momenten die ze gedeeld hebben. Dit maakt het des te gekker dat Catherine bij hem weg ging nadat ze tot de conclusie kwam dat Ben niet meer van haar hield.
Caroline is als het boze stiefzusje uit de sprookjes maar dan in de vorm van een tweelingzusje. Soms vraag je je af of ze soms haatdragend ter wereld kwam. Met de jonge Caroline kun je medelijden hebben omdat ze niet gewenst was en dit zelf ook goed opmerkte. De oudere Caroline ontspoort steeds verder en groeide op tot een destructief persoon.

Het boek leest lekker weg en is enorm misleidend. Soms denk je dat je weet hoe de vork in de steel zit en daar klopt dan weer helemaal niets van. De verhaallijn blijft goed te volgen ondanks alle plotwendingen. Er zijn maar weinig grote karakters in het boek wat het ook goed leesbaar houdt.

Het is geen ijzersterke thriller, er zit maar weinig echte dreiging in. De grootste dreiging die er is voor Catherine is om terug te denken aan het noodlottige moment dat haar er toe dreef om haar gezin te verlaten. Catherine is in dat opzicht haar eigen grootste vijand geworden. Soms kun je bijna sympathie voor haar opbrengen, bijna.

Ik raad het boek zeker aan als goed leesboek en geef het daarvoor een acht uit tien punten. Iemand die specifiek op zoek is naar een goede thriller kan waarschijnlijk beter nog even doorzoeken.