Liefdevolle, ontroerende roman

Het verhaal
Het is 1914 in een mijnwerkersdorp in Amerika. Het gezin Morgan heeft het tragische verlies van dochter en zusje Daisy (9 jaar) te verwerken. Zij kwam om op de dag van haar doopfeest. Hoe dat precies gebeurd is, lijkt niemand te weten, maar er doen allerlei verhalen de ronde.

In de meeste verhalen gaat de schuld van de dood van Daisy naar zusje Violet. Violet weet niet wat ze moet doen om het weer goed te maken. Is de dood van Daisy echt haar schuld? En hoe kan ze dan ooit nog verder leven? Hoe kunnen haar ouders haar dan vergeven?

Vader Owen zoekt steun in de drank. Het gevolg daarvan is dat zijn vrouw Grace hem niet meer in huis wil hebben. Owen zoekt een ander onderkomen, maar hij kan het gemis van Daisy niet wegdrinken. Daarnaast mist hij zijn vrouw Grace en zijn andere dochter Violet. Maar hij heeft de drank toch nodig om te kunnen (over)leven? Hij kan niet terug naar zijn gezin. Bovendien vraagt Owen zich af of de dood van Daisy misschien zijn schuld is.

Moeder Grace weet niet hoe ze verder moet leven. Zonder dochter Daisy lijkt het leven geen enkele zin te hebben. Voor Violet wil ze niet verder. En dan is er nog Smart, een personage dat haar op allerlei manieren lastigvalt. Hij zet haar aan tot dingen waarvan ze niet zeker weet of ze die wel wil. En trouwens, is zij niet degene die schuldig is aan de dood van Daisy?

Mening
De start van dit boek was voor mij wat traag. Het duurde even voor ik helemaal helder had wat de rol van iedereen in het boek was. Toen dat eenmaal duidelijk was, ging ik mee in het verhaal.

Door de opbouw blijft heel lang onduidelijk wat er nu precies met de overleden Daisy is gebeurd. Dat maakt dat je goed mee kunt leven met de verschillende personages en hun (schuld)gevoelens en dat je door wilt lezen om te ontdekken wat er gebeurd is.

Het verhaal gaat over liefde, maar vooral over hartverscheurend verdriet. Ik vond het heel intrigerend om te lezen hoe de verschillende gezinsleden in dit boek omgaan met rouw en met de schuldvraag. Een groot deel van het boek draait om de achtjarige Violet en de schrijfster heeft de gevoelens van Violet op een prachtige manier weergegeven.

Het laatste stuk van het boek heb ik met een brok in mijn keel gelezen. De stukjes vielen op hun plaats en alle gevoelens waren opeens zo verklaarbaar. Maar vooral werd duidelijk hoe vreselijk veel ieder op zijn eigen manier van de ander houdt. Liefdevol en ontroerend.