meest indrukwekkende plek waar ik geweest ben

Dit indrukwekkende boek las ik tijdens en na mijn verblijf in Krakau. Ook een bezoek aan Auschwitz was een onderdeel van onze vakantie dus bij het lezen van het boek, zag ik de plekken voor me, waar ik enkele dagen daarvoor zelf nog had gelopen .
Rudolf Vrba is een man uit Slowakije. In de oorlog probeert hij te vluchten, maar bij zijn vluchtpoging word hij gesnapt. Hij word geplaatst in het kamp Majdanek. Daar weet hij op een goede manier te overleven. Hij krijgt een baantje in de keuken, wat ook betekend dat hij toegang heeft tot voedsel. 1 van de basisbehoeften om een kamp te kunnen overleven. Want voedsel betekend kracht. Met maar 1 gedachte in zijn hoofd doet hij alles op een ontsnapping voor te bereiden en te onderzoeken hoe hij dit voor elkaar krijgt. Als er gevraagd word om 400 vrijwilligers om op een boerderij te werken, meld hij zich aan. Want dat is volgens hem de plek om weg te kunnen komen. De trein voert hem echter naar Auschwitz. Achteraf blijkt dit zijn redding te zijn, want alle kampbewoners van Majdanek zijn in november 1943 omgebracht.
In Auschwitz lukt het hem wederom om de betere baantjes te krijgen. Hij heeft wat dat betreft de woorden “Arbeit macht frei” goed opgeslagen in zijn hoofd. Zijn kracht zorgt ervoor dat hij het volhoud. Enkele keren balanceert hij op het randje van de dood door ziekte e.d. , maar hij heeft zoveel credits opgebouwd bij de mensen om hem heen, dat hij aan alle kanten geholpen word. Hij ziet echter ook heel veel tijdens dit verblijf en word met de dag meer vastberaden om te ontsnappen en de wereld te laten weten wat er werkelijk in Auschwitz gebeurd. Op wonderbare wijze weet hij op 7 april 1944 samen met kampgenoot Alfred Wetzler te ontnappen. Ze publiceren samen het Vrba-Wetzler rapport, maar in eerste instantie worden ze niet geloofd.
Zijn verslag zorgt er na de oorlog voor dat men weet wat er in dit kamp is gebeurd. Zorgt ervoor dat wij nooit zullen vergeten wat voor gruwelijkheden zich daar afgespeeld hebben. Door ook het kamp te bezoeken is het me nog duidelijker geworden.
De steen met de tekst: “ To the memory of the men, women, and children, who fell victim to the Nazi genocide. Here lie their ashes. May their souls rest in peace” bezorgde me kippenvel over mijn hele lijf.