de geschiedenis van de ijsmaker

Ik heb dit boek al even in huis, maar op 1 of andere manier lukt het me niet om in het verhaal te komen. Te druk in het hoofd misschien. Maar toch ik wil en zal het boek lezen.
Het trekt me aan om het boek te lezen over de ijsfamilie Talamini. Het doet me terugverlangen naar mijn jeugd waar ik bij ijssalon Talmini in Zwolle wel eens langsfietste om een ijsje te halen, voor ik de lange tocht naar mijn geboorteplaats op de fiets ging afleggen. Het gaf net dat setje wat soms nodig was. Ik herinner nog de lekkere frisse smaken en vooral de megalange vitrine waarin ik bijna geen keuze kon maken. Het was er altijd druk.

Boeiend dan ook om het verhaal van de ijsmakers te lezen. Hoe het vroeger gemaakt werd (daar had ik werkelijk nog nooit over nagedacht) en wat het leven is wat deze families leven. Vaak de mooiste maanden van het jaar werken van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. De kinderen in Italië achterlaten voor school. Diep respect krijg ik voor de familie. Diep respect ook voor Giovanni Talamini die besluit om een andere weg in te slaan. Een weg die hem niet in dank word afgenomen door zijn familie. Te kiezen voor een zweverig onpeilbaar beroep in een familie van harde werkers. Hoe hij de haat van zijn broer moet ondergaan, omdat Luca eigenlijk zo jaloers op hem is, maar ook zo boos, omdat hij zo hard moet werken terwijl zijn broer de wereld overtrekt.
Het verdriet van zijn vrouw Sophia om hun eigen zoon die net als zijn oom een andere weg in wil gaan en met ruzie het huis verlaat.
Soms ben ik even de draad kwijt en soms is het boek wat langdradig over de vele poëzie festivals die Giovanni bezoekt, maar het boek raakt me diep omdat het gaat over de belangrijke dingen in het leven.