Ben ik echt veilig?

Het verhaal over de kinderen van villa Emma wordt in dit boek verteld door Natan, een van de kinderen van Villa Emma. Je leest hoe hij het beleeft vanuit zijn oogpunt. In het begin moest ik wennen aan de schrijfstijl, maar eigenlijk geeft het meerwaarde om het vanuit het oogpunt van een kind te lezen. Natan is in dit verhaal fictief, maar het is wel op waargebeurde feiten geschreven. Achterin het boek lees je meer over de geschiedenis van Villa Emma.

Joodse kinderen werden in de 2e wereldoorlog naar Villa Emma gebracht. Dat was een vluchtplaats en werden ze opgevangen. Natan vraagt zich wel regelmatig af of ze wel echt veilig zijn. Door wat hij al eerder heeft meegemaakt. Een klein stukje uit het boek om dit weer te geven: "De waarheid is dat alles hier nieuw is. Ik weet niet waar ik ben, hoe het hier werkt. Iedereen zegt dat we hier veilig zijn, maar ook dat we voorzichtig moeten zijn. En waar ligt de grens?"
De emoties van Natan zijn goed weergegeven door de schrijver en ik geloof dat kinderen uit oorlog gebieden en moeten vluchten, vaak deze emoties hebben en gevoelens of het wel veilig is.

Het is mooi verhaal en vooral omdat het dus gebaseerd is op waargebeurde feiten. Ook lees je de herinneringen die Natan heeft vanuit huis, van zijn vader en oom waarin wijze lessen en woorden zitten.
Lukt het om de kinderen op een veilige plek te brengen wanneer de nazi's weer toeslaan?