Lezersrecensie
Ongelofelijk!
Het boek gaat over Maggie, die zwanger raakt op haar 15e en haar kind die ze Elodie heeft genoemd, niet mag houden. Haar kind komt terecht in een weeshuis, die "weeshuis voor ongewenste meisjes" werd genoemd. Duplessis, premier van Quebec beslist dat de weeshuizen veranderd moeten worden naar Pshychiatrische instellingen en de weeskinderen worden voor "gek" verklaard. Waarom? Omdat dit meer geld oplevert dan weeshuizen. Zo komt Elodie ineens terecht in een psychiatrische instelling waar ze slecht behandeld wordt (nog zachtjes uitgedrukt).
Jeetje, ik heb dit boek gelezen met soms bijna tranen in mijn ogen en ongeloof. Dat dit werkelijk gebeurd is in de jaren 50 in Canada waar weeshuizen ineens veranderde in psychiatrische instellingen en waarom? Uiteraard weer om geld. Ik heb dit nooit geweten, dus zeer goed dat de schrijfster dit boek heeft geschreven.
Voor mij weer duidelijk dat weeshuizen, ook nu nog steeds, niet DE oplossing zijn voor kinderen. Kinderen horen in een familie te leven.
Ten eerste natuurlijk triest dat Maggie die op haar 15 jarige leeftijd zwanger raakt, niet zelf mag kiezen om haar kind te houden, maar mooi om te lezen over haar vasthoudendheid om haar dochter ooit te willen vinden.
En dan Elodie, die zich sterk houdt in de instelling en zelfs haar mond open durft te doen bij een dokter met alle gevolgen van dien. En haar leven daarna weer probeert op te pakken.
Dan de vader van Maggie, waarbij je eerst boos op hem bent, maar later toch anders over hem gaat denken.
En wat was ik boos op die nonnen, vooral die ene non. Dan vraag je, je echt af: "hoe kan je dit doen?" "Wat hebben mensen jou aangedaan waardoor je dit doet?" Want dit kan iemand toch niet zomaar doen? Ik leefde me zo in het boek en met Elodie mee dat ik die nonnen wel eens even flink de waarheid had willen zeggen.
Dit zegt veel over hoe goed de schrijfster dit boek heeft geschreven. Het ging als een film door mijn hoofd en zag het helemaal voor me.
Wat een leed hebben die kinderen moeten dragen toen. Niet voor te stellen. Ik hoop dat deze kinderen toch uiteindelijk nog wat van hun leven hebben kunnen maken, nadat ze vrij kwamen.
Jeetje, ik heb dit boek gelezen met soms bijna tranen in mijn ogen en ongeloof. Dat dit werkelijk gebeurd is in de jaren 50 in Canada waar weeshuizen ineens veranderde in psychiatrische instellingen en waarom? Uiteraard weer om geld. Ik heb dit nooit geweten, dus zeer goed dat de schrijfster dit boek heeft geschreven.
Voor mij weer duidelijk dat weeshuizen, ook nu nog steeds, niet DE oplossing zijn voor kinderen. Kinderen horen in een familie te leven.
Ten eerste natuurlijk triest dat Maggie die op haar 15 jarige leeftijd zwanger raakt, niet zelf mag kiezen om haar kind te houden, maar mooi om te lezen over haar vasthoudendheid om haar dochter ooit te willen vinden.
En dan Elodie, die zich sterk houdt in de instelling en zelfs haar mond open durft te doen bij een dokter met alle gevolgen van dien. En haar leven daarna weer probeert op te pakken.
Dan de vader van Maggie, waarbij je eerst boos op hem bent, maar later toch anders over hem gaat denken.
En wat was ik boos op die nonnen, vooral die ene non. Dan vraag je, je echt af: "hoe kan je dit doen?" "Wat hebben mensen jou aangedaan waardoor je dit doet?" Want dit kan iemand toch niet zomaar doen? Ik leefde me zo in het boek en met Elodie mee dat ik die nonnen wel eens even flink de waarheid had willen zeggen.
Dit zegt veel over hoe goed de schrijfster dit boek heeft geschreven. Het ging als een film door mijn hoofd en zag het helemaal voor me.
Wat een leed hebben die kinderen moeten dragen toen. Niet voor te stellen. Ik hoop dat deze kinderen toch uiteindelijk nog wat van hun leven hebben kunnen maken, nadat ze vrij kwamen.
3
Reageer op deze recensie
Meer recensies van JokedJ42
Gesponsord
Wanneer een bekende influencer wordt ontvoerd is het aan herstellend criminoloog Jackie Laurijssen de taak om haar veilig terug te halen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
