Een onverwacht pakketje bij de post: Win & Write! Altijd leuk natuurlijk, zo'n gratis boek. Maar helaas kan ik niet anders dan het volmondig eens zijn met de recensie van Anne.

Chris Brookmyre's misdaadboeken staan bekend om hun humoristische toon. Zijn bibliografie kent een indrukwekkend aantal grappige titels als: 'Attack of the Unsinkable Rubber Ducks', 'All Fun And Games Until Somebody Loses An Eye' en 'Quite Ugly One Morning'. Deze boeken zijn nooit op de Nederlandse markt verschenen. Begrijpelijk, want humor is nu eenmaal gedeeltelijk cultureel bepaald en laat zich niet altijd even gemakkelijk vertalen.

Met 'Verborgen Lichamen' besloot Brookmyre een meer serieuze, donkere toon aan te slaan. Waarschijnlijk reden voor de Nederlandse uitgever om deze, in eigen taalgebied redelijk succesvolle auteur, ook maar eens hier te proberen.

Ik zal hier niet een samenvatting van het verhaal herhalen, daarvoor kun je hierboven terecht. Ik vond het verhaal ook moeilijk om in te komen, gedeeltelijk door de typische schrijfstijl, maar ook omdat sommige personages me simpelweg niet boeide. De enige stukken die leuk waren om te lezen waren die over privédetective tegen wil en dank Jasmine. In het boek zitten ook veel personages, ook een kenmerk van Brookmyre. Hij heeft er een handje van personages uit zijn andere boeken even een kleine cameo te geven. Dat is leuk voor zijn fans, maar voor nieuwe lezers is dit hopeloos verwarrend.

Ik vertelde eerder dat humor zich niet altijd laat vertalen. Toen ik op blz. 115 inspecteur Catherine McLeod een crimineel van repliek hoorde dienen met 'jij rap van de tong gesneden duivel die je er bent' moest ik me inhouden om het boek niet dicht te slaan en bij het oud papier te gooien. Tenzij je Havank heet moet je je inspecteur niet zo laten praten. Zeker niet als je een meer serieuze toon probeert. Merkwaardig, om niet te zeggen, hoogst merkwaardig.

Als je het werk van Brookmyre wilt proberen, dan raad ik aan een Engelse versie te lezen.