Lezersrecensie
Geluksgevoelens in een distopie
Het gaat niet goed met de wereld. (Over)grootouders passen op hun (achter)kleinkinderen. Superoude bejaarden zijn de fitte honden in deze distopie, kinderen zijn voor hun zorg aan ze overgeleverd. Mumei is zo'n kind en net als alle andere kinderen vergiftigd door de planeet. Broze tanden, weinig energie en slechts in staat om maar een stukje te wandelen.
Wollig taalgebruik of briljante metaforen, ik kan de koe niet zo goed bij de hoorns vatten. De hoofdpersoon is een schrijver en beschrijft hoe woorden in het Japans verandert zijn door de mondiale crisis. Door de vertaling komen deze passages niet helemaal over.
Wollig taalgebruik of briljante metaforen, ik kan de koe niet zo goed bij de hoorns vatten. De hoofdpersoon is een schrijver en beschrijft hoe woorden in het Japans verandert zijn door de mondiale crisis. Door de vertaling komen deze passages niet helemaal over.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van jostipker
Gesponsord
Een weelderige zomerse bruiloft in een luxe hotel aan zee wordt verstoord door de veertigjarige, pas gescheiden Phoebe. Voor ze het weet is ze bruiloftsgast tegen wil en dank. 'Scherp, geestig en een genot om te lezen.'
Om haar baan als video producer te redden, gaat Katie in zee met reddingszwemmer Hutch. Het enige probleem? Ze kan niet zwemmen. Wat begint als een leugentje om bestwil verandert al snel in een web van bedrog.
